آخرین نقدهای فیلم های مردمی

ناپدید شدن جسدی از سردخانه آغاز ماجراجویی عجیب و غریب، این بار نه در آمریکا و هالیوود، بلکه در اروپاست.

فیلم آغازی دردناک دارد که در آن پدربزرگ یک خانواده ی دورگه که مبتلا به #بیماری همه گیر و ناشناخته ای شده است، توسط اعضای خانواده کشته و سپس سوزانده و دفن می شود.

سریال «بی گناه» که ششم شهریور، اولین قسمت آن منتشر شد، نتوانست شروع چشمگیری داشته باشد و برای تماشای قسمت های بعدی دلایل دندانگیری به بیننده عرضه نکرد. مهران احمدی اولین سریالش را بعد از ساخت دو فیلم سینمایی مقابل دوربین برده و همزمان به ایفای نقش هم پرداخته است؛ گویا همین همزمانی و حضور در دو جایگاه مهم و متفاوت، تمرکز را از ذهن او دور کرده؛ آن چنان که باعث شده با محصولی مواجه شویم که در نگاه اول ضعف هایش رخ می نماید و عدم انسجامش آزاردهنده است.

«مقایسه در باب رمان و فیلم»

علف زار نمونه یک فیلم اصولی و خوش ساخت است، پیکره اش از تیغ بی رحم سانسور چند پاره شده اما هنوز استوار است، از یک سو تلاش برخی سیاسیون برای اعمال نفوذ در دستگاه قضایی را به تصویر می کشد، و از سوی دیگر فساد برخی دادستان ها را عریان می کند، مثل آنچه که در سال های اخیر اتفاق افتاد و از قاضی و دادستان تا معاون و مدیرکل در قوه بازداشت شدند و رئیس دستگاه قضا کنونی و پیشین با آن برخورد کردند!

همانطور که خود سریال هم در معرفی اش توضیح می دهد فیلم دغدغه مندی است، آمده حرف بزند و برخی دردها را با زبان طنز و در لفافه بیان کند، تصویرش دیروز است و نمودش امروز، ایده کلی ارزشمند است..

آتابای فیلمی است تاثیر یافته از سینمای کیارستمی، تصویرگر عاقبت کودک همسری و جلوه‌گر دریاچه خشک شده ارومیه، ما را به خوی می برد، کنار مقبره شمس، و گره می گشاید از کینه ای عمیق تا ثابت کند تنها عشق است که نجاتمان می دهد.

نام فیلم بر تمام شخصیت هایش حاکم است، پزشکی که مجبور است تصمیمات سخت بگیرد، دستگاهی که مجبور است کنترل کند، وکیلی که مجبور است فریاد بزند و کودکی که مجبور است تن فروشی کند.

برآورده نشدن انتظارات

درمانگر یک مینی سریال بی نقص است، من را به یاد فیلم 12 مرد خشمگین اثر سیدنی لومت انداخت، فیلمی که توانسته بود در فضای بسته ثابت صرفا با رقص دیالوگ و بازی عالی نقش آفرینانش مخاطب را پا به پای خود همراه کند..