
یادداشتی بر فیلم خروج, exodus, حاج کاظم در راه تهران یا حاج کاظم به تهران میرود
لحظههایی از فیلم درست به اندازه همین تیتر کمیک است نه از جنبه به سخره گرفتن فیلم که نه، تنه میزند به ژانر کمدی جاده ای اجتماعی هالیوود، چیزی شبیه green book مثلا
حاج کاظم در راه تهران
لحظههایی از فیلم درست به اندازه همین تیتر کمیک است نه از جنبه به سخره گرفتن فیلم که نه، تنه میزند به ژانر کمدی جاده ای اجتماعی هالیوود، چیزی شبیه green book مثلا.
اکران اینترنتی «خروج» حاتمی کیا و تماشایش، بهانه نوشتن این چند خط است، چند خطی که فقط به احترام کارگردانی که زمانیدوستش داشتم مینویسم و نه از باب دلنواز ی فیلم، که البته فیلم هم جم و جور و بی سرو صداست، مخاطب علمش را به راحتی همراهمیکند و گهگاه چند تیکه شعاری سیاسی هم میاتدازد، انگار عصر جمعه کنار خانواده فیلمی تلویزیونی ببینی که گاهی حرفهای تکراریپیج های سیاسی اینستاگرام را هم تکرار میکند.
اینجا هیچ خبری از سینما نیست، همه چیز به عادی ترین شکل ممکن جلو میرود و تمام میشود، یک حاج کاظم ضعیف (با بازی قریبیانکه در میان آن همه بازی بد کمی خوب است) همراهی میطلبد و این بار در قامت یک کشاورز اغتشاش طلب. نگاههای خیره رحمت و نه حتی مراسم سوگواری پسرش همراهت نمیکند که حتی اندکی دلسوزی بیاورد چه برسد به اینکه بخواهی کنار حاج کاظم توی آژانس باشی.
البته که از قیاس و سایه عظیم آژانس شیشهای بگذریم خروج جدای از کارگردانش میتواند فیلم قابل قبولی باشد. حرف بزند، قصه بگویدو تصویرهای هلی شاتی قشنگ نشانت دهد.
همین...
فیلم به طور مشخص از فیلمنامه اش ضربه میخورد فیلمنامه ای که کاملا خطی و یکنواخت و بی هیچ نقطه میانی جلو میرود و انکار ازاوج میترسد!(البته منظور نقطه اوج و گره و گرهگشاییست)
هیچ اتفاقی جز خرده قصه های مثل پنچرشدن و اتوبان را بستم و ... نمیافتد، آرام و خنثی درست شبیه بازی بازیگرانش جلو میرود ومتاسفانه هیچ اتفاقی هم درونت نمی افتد.
شاید تنها جذابیت فیلم برای من فقط نامش باشد: «خروج»
نقدهای مرتبط با این اثر
نقد فیلم خروج, exodus, واپسگرایی
خروج تازه ترین ساخته ابراهیم حاتمی کیا ، سینمایی ترین اعتراض او نسبت به همه چیز است . فیلم سازی که با قدرت تصویر ، اعتقاد خود را بسط می دهد و توانایی بروز چالش دراماتیک در آن را دارد . «خروج» تماما سعی می کند «آژانس شیشه ای» دیگری باشد اما گرفتار تله استناد به حقیقت می شود . اعتراض در این اثر اگر چه به ظاهر قدرتمند اما ترد و شکننده است . مولف پیرنگ داستان را اعتراض به مدیریت قرار داده اما درونمایه ای غیر از سوء مدیریت را بیان می کند...
یادداشتی بر فیلم خروج, exodus, بغض جای اعتراض
حاتمی کیا، قریبیان را انتخاب کرده تا شمایلی از مردی ساکت اما عصیانگر را به نمایش بگذارد در حالیکه نسبت خودش با زمانه ابدا سکوت نیست. که اساسا فریاد است. فریادی از نوع حاج کاظم آژانس شیشهای، فریاد قاسم ارتفاع پست و نهایتا ابراهیم امروز که خشمگینانه به همه میتازد. «خروج» را شخصیت فیلم جلو نمیبرد (شخصیتی وجود ندارد) بلکه این حاتمی کیای فیلمساز است که آن را مستقیما پیش میبرد.
پربازدیدترین نقدها
در صورت تمایل نظر خود را درباره این نوشته بنویسید
نظر سایر کاربران