نقد فیلم همه می دانند, Everybody Knows, todos lo saben

«همه می‌دانند» دارای همان چارچوبی است که فرهادی در سال های اخیر در تمامی فیلم های خودش به کار برده است، یعنی ایجاد یک مشکل و به دنبال آن باز شدن مسائل قدیمی. در این فیلم نیز همانند برخی از فیلم های فرهادی روابط صمیمی و زیبای شخصیت‌های فیلم آغاز می‌شود اما با گمشدن ایرنه، اختلاف میان شخصیت‌های فیلم روابط صمیمی داشتند کم کم در فیلم ظاهر می شود  و اختلافات قدیمی  سر باز میکند.

 انکار این موضوع که  فیلمنامه «همه می‌دانند» تا حدودی شباهت به فیلمنامه «درباره الی» دارد کمی سخت است، زیرا فرهادی در« درباره الی»  نیز از این طرح کلی که یکی از شخصیت های داستان های گم می‌شود و مشکلات در روابط بین سایر شخصیت ها پیش می آید استفاده کرده است. اما انتقال این موضوع به فرهنگ و زبانی که، زبان اصلی فرهادی نیست تفاوت های بین این دو فیلم را رقم زده است. تفاوت‌هایی که  باعث می‌شود   این شباهت موضوع آزار دهنده نباشد.همانطور که فرهادی قبلا نیز نشان داده توانایی خاصی در نوشتن فیلمنامه های پرجزئیات و با تعلیق زیاد دارد. در اینجا نیز دست به نوشتن چنین فیلمنامه زده است اما با این تفاوت که فرهادی نتوانسته است در اینجا جذابیت را در تمام داستان در حد بالایی نگه دارد و از زمان  رخ دادن اتفاق اصلی  فیلم نامه یعنی گم شدن فرزند لائورا، فیلم تا حدی  جذابیت خود را از دست میدهد و موضوعاتی مانند اختلاف ها بر سر فروش زمین های لائورا به پاکو شاید پس از اندکی حالت تکراری برای مخاطب بگیرد و مخاطب کمبود محتوای جدید را در فیلمنامه  حس کند.

 تصویرسازی در این فیلم فرهادی با رشد محسوسی نسبت به تمامی کارهای کارنامه فرهادی روبه‌رو است.  تصویر سازی منحصر به فردی که نشان می دهد  که فرهادی در هر فیلم  خود حداقل در یک زمینه رشد قابل ستایشی دارد.« همه می دانند» به صورت تحسین برانگیزی توانسته است از پس فضاسازی با جزئیات یک جامعه  اسپانیایی براید، با توجه به اسپانیایی نبودن فیلمساز اتفاقی قابل توجه است. تصویر سازی که شاید حتی در قسمت هایی  که فیلم سرعت خود را از دست می‌دهد مانع خسته کننده شدن فیلم برای مخاطب شود. 

 از منظر فیلمبرداری می توان گفت که عملکرد  با ثبات و منحصر به فرد فیلم ساز، در این فیلم نیز به خوبی رعایت شده است و  استفاده از تصویر های هوایی اتفاق جدیدی است که در این فیلم فرهادی رخ داده است، تا او نشان دهد  از کارگردان هایی که  همواره به بالا بودن کیفیت بخش های فیلمبرداری و فنی فیلم اهمیت زیادی میدهد.

 در« همه می دانند» فیلمساز ابهاماتی به وجود می آورند که آنها را تا پایان برنامه نگه نمی دارند و بر خلاف فیلم های قبلی فیلم ساز تقریبا تمامی مسائل فیلم تا پایان آن حل می شود، حذف نکات مهم فیلم و ایجاد تعلیق های غیر واقعی برای فریب مخاطب را که  برخی روش فرهادی برای جذاب کردن فیلم می‌دانستند، در« همه می دانند» بطور کلی رد می شود، به طوری که حتی در این فیلم شاهد آن هستیم که مسئله آدم ربایی با یک غافلگیری تا حدود زیادی برای مخاطب آشکار می شود وازآنجا به بعد تنها کنش بین شخصیت ها  مدنظر فیلمنامه هست.

 با اینکه در هیچ کدام از فیلم های فرهادی، کاستی در بخش بازیگری دیده نمی شود «همه می دانند» را باید بهترین فیلم او از نگاه بازیگری دانست. اگرچه باردم و دارین  به خوبی توانسته اند  جلوه تاثیرگذاری به شخصیت های خود دهد، اما  بیشترین بار بازیگری بر روی کروز است. تاثیر حضور این ستاره ها در این فیلم به حدی بالاست که حتی در برخی از قسمت های فیلم ضعف های فیلم نان را جبران میکند.

 انتخاب نام« همه می دانند»  انتخابی کاملا هوشمندانه است که خلاصه ای بر کل داستان است که ابتدا اشاره به علاقه بین پاکو و لائورا دارد  و اینکه این موضوع را همه اهالی روستا می دانند  و حتی در برج ساعت کلیسا نیز روی دیوار نوشته شده است. و در پایان فیلم اشاره به این موضوع دارد که با توجه به رفتارهای پر جنب جوش ایرنه، که فیلمساز از ابتدا سعی در نشان دادن آن را مخاطب دارند همه اهالی روستا از اینکه ایرنه دختر پاکو هست با خبر هستند.

 چهره سکانس معرفی که پیچیدگی‌هایی برج ساعت کلیسا را نشان می دهد و و نشان دهنده روابط پیچیده بین شخصیت هاست و چه در سکانس پایانی که شستشوی  شهر را همزمان با افشای راز فیلم نشان می دهد. فرهادی به خوبی توانسته است پیوند بین مفاهیم و داستان را  نشان دهد.

 در پایان، شاید نتوان آخرین کار فیلمساز موفق ایرانی را بهترین کار  او دانست، و حتی شاهد برخی است کمبودها در بعضی از بخش‌های فیلم باشیم. اما  این فیلمساز مولف  همواره نشان داده است که توانایی ایجاد جذابیت های جدیدی برای تجربه کردن  را برای مخاطب دارد.