امیرحسین منصوری
رد خون در مقایسه با ماجرای نیمروز، اثری قابل قبول است و نقاط قوت آن به نقاط ضعفش می چربد. رد خون از بسیاری جهات نتوانسته از ماجرای نیمروز سبقت بگیرد، ولی با این حال از بسیاری از فیلم‌های جشنواره به مراتب جلوتر است.
ژانر فیلم هم مانند فیلمنامه اش چند پاره است. حمال طلا با یک مقدمه اکشن شروع میشود، با کمدی گروتسک ادامه پیدا کرده و در پایان با یک ملودرام آبکی نیمه کاره رها می شود.
فیلم یک ایده مرکزی خوب داشته ولی تا پایان در همان ایده مرکزی باقی میماند و یک سانتیمتر جلوتر هم نمیرود و اجرای فاجعه بار صدرعاملی برای این قصه ناقص، ضعیفترین کار او را در کارنامه پر و پیمانش ثبت میکند.
دیدن این فیلم جرم است برای اکثر تماشاچی های حرفه ای سینما، یک بازسازی ضعیف از آژانس شیشه ای ابراهیم حاتمی کیا است که برای مخاطب دهه ۹۰ ساخته شده است.
پوراحمد یک قصه‌گوی کلاسیک است و بهتر است به جایی بازگردد که در آن استاد است.
پالتو شتری پیکان انتقادش را به سمت طبقه متوسط شبه روشنفکر گرفته است، طبقه ای که در طول چند دهه گذشته جایگاه خاصی را در رخداد‌های فرهنگی و سیاسی جامعه به خود اختصاص داده است.
بهرام توکلی هم مانند محمدحسین مهدویان در فضاسازی و روایت کردن قصه در لانگشات، کارگردان چیره دستی است ولی وقتی قرار است به یک کاراکتر نزدیک شود و روابط انسانی و دراماتیک را به شکلی تاثیر گذار به تصویر بکشد از تعریف کردن قصه خود درمیماند.
ملیکا هلالی
یک دیوانه بازیِ معرکه
علیرضا مظاهری
آنچه از نام فیلم پیداست داستانی از یک روایت عاشقانه زیر بمب و آتش دشمن در بحبوحه ی جنگ است . داستان معلمی با اعتقادات نه چندان مذهبی که در اوج حملات جنگ تصمیم دارد فعالیت های مدرسه ادامه یابد تا بچه ها از درس و بحث خود نیوفتند. زندگی ایرج به دو بخش مدرسه ...
امین وحید
فیلم سرخ پوست دومین اثر نیما جاویدی به جرئت یکی از کامل ترین فیلم های تاریخ سینمای ایران است. فیلمی است که هدف اصلی اش قصه گویی است، فیلمی است که از لحاظ فرم و محتوی بسیار خوش ساخت و عالی است. پیشنهاد من این است که لذت فراوان تماشای ثانیه به ثانیه ی این ...
ورود / عضویتورود / عضویت