ورود / عضویت
صحبت‌های همایون اسعدیان درباره جدایی نادر از سیمین، چند متر مکعب عشق و خانه پدری / فیلم‌های پایان باز فعلی سینمای کشور با فیلم فرهادی متفاوت است
به گزارش سلام سینما، سایت فرهنگ امروز گفت‌وگویی را با همایون اسعدیان انجام داده است که در آن این کارگردان نظراتش را درباره حال و هوایی که سینمای کشور با آن مواجه است بیان می‌کند. قسمتی از این مصاحبه در ادامه آمده است:
متأسفانه همان‌طور که عرض کردم چند آفت از چند جهت به سینمای ایران وارد شده است، یکی تظاهر به روشن‌فکری بود، اما آفت دیگر این است که ما یادمان رفته که قرار است در فیلم‌مان قصه بگوییم و برعکس به سراغ سینمای ضد قصه رفته‌ایم و در این نوع از سینما مد شده که پایان را باز بگذاریم؛ اما پایان بازی که روی حساب و کتاب نیست، بلکه تنها از این جهت باز گذاشته شده که فیلم‌ساز نمی‌دانسته فیلم را چگونه تمام کند، درصورتی‌که این‌طور پایان بازها با پایان بازِ «جدایی نادر از سیمین» فرهادی قابل مقایسه نیست؛ چون در آن فیلم، فرهادی قصه را روایت می‌کند؛ ولی پایانش را به گونه‌ای تمام می‌کند که قضاوت را به شما می‌سپارد؛ اما پایان باز فیلم‌های فعلی به گونه‌ای است که فیلم می‌توانست 3 یا 4 سکانس قبل تمام شود و لطمه‌ای هم به فیلم وارد نشود.
اگر از من بپرسند تعداد فیلم‌هایی که در گیشه‌ی سال جدید موفقند چند تاست، به‌سختی می‌توانم دو یا سه فیلم را نام ببرم؛ اما من شخصا فیلم «چند مترمکعب عشق» را بیشتر از سایر فیلم‌های امسال جشنواره پسندیدم؛ چون فکر می‌کنم که در دل سیاهی یک نگاه عاشقانه جریان داشت و من با دیدن این فیلم به شدت یاد فیلم «معجزه در میلان» افتادم که در دل فقر و سیاهی، امید و عشق وجود دارد. «خط ویژه» را هم شنیدم که فیلم خوبی است؛ اما متأسفانه هنوز نتوانستم فیلم را ببینم.
چون فیلم‌های عیاری اصلا قابل مقایسه با فیلم‌های اجتماعی امروز نیست و به عقیده‌ی من در این فیلم عیاری امید تا انتهای آن وجود دارد؛ چراکه این موضوع روایت می‌شود که اگر ما 100 سال پیش چنین اتفاقاتی را داشتیم همان‌طور که زمان می‌گذرد، زمانه هم می‌گذرد و امید در کارها بیشتر می‌شود، علاوه بر این فیلم‌های عیاری برای بنده از جهت کارگردانی مثل یک کلاس درس است؛ چون دوربین او معلق و روی دست نیست، حرکات عجیب و غریب نمی‌کند و در نهایت سادگی مخاطب را با خودش درگیر می‌کند و برای من، همایون اسعدیان کلاس درس است ضمن اینکه این فیلم قصه دارد و از همان لحظه‌ی اول خودش را با شما درگیر می‌کند و ممکن است مثلاً شما موضوع آن را نپسندید؛ ولی حداقلش این است که سینماست.