یادداشت ویشکا اسایش برای دایی اش مازیار پرتوی: قلبم پیش اوست

  دایی عزیزم «مازیار پرتو» از دنیا رفته و من بسیاربسیار ناراحتم. گفتن و نوشتن از این ناراحتی بزرگ، برایم دشوار است. در زندگی همه ما افرادی هستند که عاشقشان هستیم و دوستشان داریم. من هم در این سال‌ها واقعا با همه وجود، عاشق دایی عزیزم بودم و او برایم آدم مهمی بوده و نقش مهمی در فعالیت حرفه‌ای‌ام داشته و حالا فقدانش اندوه بزرگی را برای من به وجود آورده است. متاسفم که این سال‌های آخر از او دور بودم و کمتر دیدمش. خیلی دلم می‌خواست همین سال آخر که بیمار بود و حالش خوب نبود، کنارش باشم که متاسفانه نشد... اما قلبم پیشش بود و حالا که رفته است؛ واقعا حال خوبی ندارم. کاش لااقل ایران بود که همکاران و دوستانش بتوانند آنطور که شایسته است با او وداع کنند. همه این دوری‌ها و سختی‌ها مرا اندوهگین می‌کند و اندوه من در کلمات مختصر نمی‌گنجد.
ای کاش تا آدم‌ها زنده‌اند قدرشان را بیشتر بدانیم، نه اینکه تازه وقتی رفتند از نبودشان افسوس بخوریم. درست است که سرعت زندگی امروز بالاست و همه سرشان شلوغ است و ترافیک زندگی روزمره باعث می‌شود که به بسیاری از اطرافیان، کمتر توجه کنیم، اما کاش حواسمان باشد و قدر عزیزانی که پیر شده‌اند و مثل کودکان در انتظار محبت و توجه ما هستند را بدانیم و فراموششان نکنیم.

منبع: روزنامه شرق