پروژه آدام

ترجمه اختصاصی سلام سینما فیلم سینمایی پروژه آدام شباهت‌های زیادی به همکاری پارسال شاون لوی و رایان رینولدز یعنی فیلم مرد آزاد (فری گای) دارد (به ویژه می‌توان به بخش "علمی" و سؤال برانگیز آن در بافتی علمی تخیلی و همچنین بخش‌های مشکوکی از طرح داستان اشاره کرد)، اما لحن این فیلم جدی‌تر بوده و در نتیجه به رینولدز این فرصت را می‌دهد تا به جای شکلک درآوردن جلوی دوربین، بازیگری واقعی را تجربه کند. فیلم هنگام تماشا سرگرم‌کننده است اما پس از تمام شدن تأثیری از خود به جا نمی‌گذارد. همچنین این احساس وجود دارد که کل داستان بوم بزرگ‌تری را می‌طلبد. دنیایی که برای فیلم ساخته‌اند، برای ایجاد بار مورد نظر داستان به اندازه کافی بزرگ نیست و ارجاعی که در آن به فیلم نابودگر داده می‌شود تنها کیفیت پایین خود فیلم را پررنگ‌تر می‌کند (هر دو در یک راه از دنیای علمی تخیلی قدم گذاشته‌اند: استفاده از سفر در زمان برای تغییر آینده‌ای پر از رنج و آسیب). آدامِ "پیر" خلبانی است که در سال 2050 زندگی می‌کند. او می‌خواهد با استفاده از سفر در زمان به گذشته برگشته و چیزی را "اصلاح" کند که در آینده بر زندگی بشر تأثیری بسیار منفی خواهد گذاشت. همین‌که سوار سفینه خود می‌شود، شخصی به نام مایا سوریان (کاترین کینر) که شدیداً علاقه دارد وضعیت به صورت طبیعی باقی بماند، دستور ایجاد اختلال در سفینه سفر در زمان او را می‌دهد. مقصد اصلی آدام سال 2018 است - سالی که به نظرش نقطه‌ای حیاتی است - اما عجله و اختلال در سفینه باعث انتقال او به سال 2022 می‌شود. یک سری اتفاقات او را مجبور می‌کنند به دنبال نسخه کودک خود (واکر اسکوبل) بگردد که در حال حاضر در حال کنار آمدن با مرگ پدرش لوئیس (مارک رافلو) است، با مادر عزادار خود، الی (جنیفر گارنر) ...