چهارراه استانبول (۱۳۹۶)

بعد از آثار مختلفِ مصطفی کیایی، که هم با استقبال مردم و هم استقبال منتقدان روبرو شد. این صف های طویل برای تماشای فیلم جدید این کارگردان تعجب برانگیز نیست. که قطعا یکی از فیلم های قلقلک دهنده جشنواره امسال، «چهار راه استانبول» است. و می‌توان گفت تقریبا در لیست "باید دید" هر کسی، اسم این فیلم به چشم می‌خورد. و خب بدون شک هم باید همینطور باشد. با توجه به حادثه غم انگیز دی ماه سال گذشته، باید ایده ساختن فیلم، درباره پلاسکو از ذهن هر سینماگری عبور کرده باشد. اما اولین کسی که پا به عرصه عمل گذاشت مصطفی کیایی بود. که با گذشت یکسال از حادثه پلاسکو، حالا فیلم در جشنواره فجر آماده اکران است. و همین نام و موضوع فیلم یک تنه بزرگترین تبلیغ برای فیلم محسوب می‌شود. خود کارگردان نیز قبلا اعلام کرده بود که موضوع اصلی فیلم پلاسکو نیست، حادثه پلاسکو در کنار موضوع اصلی اتفاق می‌افتد و موضوع اصلی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اما متاسفانه بسیاری از مخاطبان با دید مستندی درباره پلاسکو به پای فیلم می‌نشینند، که در آخر نیز ناراضی از سالن خارج می‌شوند. و بسیاری از مخاطبان نیز ناراضی‌اند که چرا فیلم به رفتگان حادثه پلاسکو یا آتشنشانان و... تقدیم نشد. اما اتفاق مهمی بود که جریان اصلی فیلم پلاسکو نباشد. چون اینگونه می‌توان از شعار دادن و تحمیل کردن غم و غصه و به زور تحت تاثیر قرار دادن مخاطب جلوگیری کرد. فیلم قصه‌ای دارد که روند طبیعی خود را طی می‌کند و در کنارش حادثه پلاسکو نیز رخ می‌دهد. و مصطفی کیایی اینگونه توانسته حادثه پلاسکو را برای مخاطبش قصه گویی کند. و حادثه را به گونه‌ای با قصه همراه کند، که بتواند از طریق قصه تاثیر گذاری ایجاد کند. اما باز هم فیلم دچار تحمیل کردن احساسات به مخاطب شد. که ایکاش این ...