رشته خیال | Phantom Thread

آروم و عاشقانه بود، البته بعضی وقت‌ها خسته کننده میشد. سکانسی که آلما برای بار دوم قارچ سمی جمع کرد و رینولدز میدونست که داره قارچ سمی میخوره، خیلی زیبا بود.

فیلم آروم و جالبی بود. یکم طولانی بود و این خسته کننده می شد ولی رابطشون جذاب بود. بازیگرا همه عالی بودن و به دل می شستن. من اصن نظر جنیفر لارنس و درباره فیلم قبول ندارم که گفته وودکاک شخصیتش تحقیرکننده زن ها بود! خیلی ها هستن عاشق کارشون اند وودکاک مسن هم که بود این می تونست بداخلاقیش و توجیح کنه ولی به روش خودش یعنی با لباس دوختن واسه کسی که دوسش داشت ابراز علاقه میکرد. آلما خیلی شخصیت دوست داشتنی داشت، تا یجا کم میورد میرفت قارچ سمی جمع میکرد! سکانس آخر و خیلی دوس داشتم وقتی قارچ سمی داشت درست میکرد وودکاک میدونست ولی با این وجود داشت غذادرست کردنش و نگاه می کرد و وقتی غذا رو خورد گفت تا قبل از اینکه مریض بشم من و ببوس. اینکه با وجود اینهمه تفاوت شخصیتی همدیگه رو دوست داشتن و بهم احترام میذاشتن خیلی قابل تامل بود. فضای فیلم سرشار از آرامش بود بخصوص موسیقی که تقریبا در تمام طول فیلم همراه بود.