انفرادی، کمدی‌ای که شکل نگرفته‌است
«انفرادی» فیلم شبه‌کمدی و مبتذلی است از کارگردان «دینامیت» و «تگزاس» که این روز‌ها اکران شده‌است و فروش آن هم روند افزایشی دارد، اما با بهای بلیت ۴۵ هزارتومانی نمی‌شود ارزیابی در رضایت مخاطب داشت. انفرادی در ادامه دیگر ساخته‌های اطیابی، اثری است که قصد دارد مخاطب را با شوخی‌های جنسی و اروتیک با موقعیت‌های خام‌دستانه و دستمالی‌شده بخنداند. اطیابی اگر در «دینامیت» با مضامین ارزشی شوخی کرده‌بود که قادر به تأثیرگذاری هم نبود، اما در «انفرادی» قصد داشته پیوندی میان کمدی و سیاست شکل بدهد، اما این پیوند آنقدر ابتدایی است که حتی نمی‌شود ذره‌ای از فیلم را به عنوان هنر یا دغدغه فیلمساز درک کرد، اگر چه این گونه مطرح‌شده که سینما یعنی سرگرمی، اما اینکه فیلم فاقد فیلمنامه و مضمون واحد باشد، نه سرگرمی است و نه هنر. اگر نام کارگردان را از فیلم جدا کنیم انگار تمامی این شبه‌کمدی‌ها را یک نفر می‌سازد. مواد لازم و فرآیند شکل‌گیری آن، حضور یک تا چند بازیگر کمدی است و استفاده از دیالوگ‌هایی که بیشتر بداهه‌پردازی است. در واقع مهم‌نبودن فیلمنامه و استفاده از موقعیت‌های جنسی چند‌پهلو که در رفتار‌های جوانان کوچه و خیابان دیده می‌شود، حاصلش فیلم «انفرادی» است که هیچ عمق و میزانی از داستان‌پردازی یا یک خط روایی نسبتاً منطقی در آن یافت نمی‌شود.
تکیه «انفرادی» به رضا عطاران است و این یعنی فروش قابل‌ملاحظه! اما حتی عطاران هم در این فیلم چنگی به دل نمی‌زند و شوخی‌های همیشگی‌اش کهنه شده‌است. احمد مهرانفر هم برای نقشش اضافی است و گاهی نبودنش بیشتر به فیلم کمک می‌کند.
حضور مهدی هاشمی هم حلقه این رفاقت را با گسست مواجه کرده‌است؛ یعنی حضوری خنثی دارد که حتی دیالوگ‌گویی‌اش هم نمی‌تواند جذابیتی برای خود فیلم ...
«انفرادی» فیلم شبه‌کمدی و مبتذلی است از کارگردان «دینامیت» و «تگزاس» که این روز‌ها اکران شده‌است و فروش آن هم روند افزایشی دارد، اما با بهای بلیت ۴۵ هزارتومانی نمی‌شود ارزیابی در رضایت مخاطب داشت. انفرادی در ادامه دیگر ساخته‌های اطیابی، اثری است که قصد دارد مخاطب را با شوخی‌های جنسی و اروتیک با موقعیت‌های خام‌دستانه و دستمالی‌شده بخنداند. اطیابی اگر در «دینامیت» با مضامین ارزشی شوخی کرده‌بود ...
