شیر

شیر د قیقا همان درام عاشقانه ایست که از مکتب اکسپرسیونیسم در سینما به درستی پیروی میکند  چرا که تمام تمرکز فیلمنامه نویس بر روی بلد کردن عواطف و احساسات مخاطب خود میباشد  ایده همان ایده عاشقانه تکراری  جدایی مادر و فرزندیست که بار ها و بارها در سینمای ایران و سایر کشور ها تکرار شده است و نکته جالبش اینجاست که هر بار با اقبال گسترده عمومی مخاطبان سینما  مواجه گردیده است  نقطه قوت شیر پرداخت نسبتا متفاوت این  ایده میباشد به عبارتی شیر  از دو پیش در امد یک بحران و یک ارامش بعد بحران برای شکل گیری واقعه بهره برده است  بدین ترتیب پرده اغازین داستان  به صورت سر سری و کاملا هول هولکی به رابطه  عاطقی مادر و فرزندی  و دو برادر با یکدیگر در زمان کودکی شیر   میپردازد در ادامه  در پرده دوم شاهد جدایی شیر از خانواده  {پیش در امد دوم }و   گم شدن وی میباشیم    این دو پرده که برای تحقق  شخصیت پردازی و نهایتا همذات پندار ی مخاطب سینما شکل میگیرند که به شدت طولانی و خارج از معنا میگردند  که همین امر باعث میگردد مخاطب سینما تا حدودی احساس خستگی کند   اما فیلمنامه نویس حواسش به این موضوع بوده است بدین ترتیب که هوش و اگاهی فیلمنامه نویس در این  قسمت به حدی بوده که برای  جلب نظر مخاطب خود از بدنه کار خود پرده برداشته و سعی دارد یک مینی قصه فرعی و بدنه  را  در بخش پیش در امد دوم  به اتمام برساند به عبارتی زمانی که قصه اول {از جدایی شیر تا سرپرستی وی }به اتمام میرسد قصه اصلی و لایه بحرانی اغاز میگردد لایه بحرانی درست همان بخشی از کار است که شیر خود را موظف میداند تا مادرو برادر و خواهر خود را پیدا کند{زندگی شخصیت اصلی دچار تحول دراماتیک میگردد } از اینجا به بعد کارگردان و فیلمنامه نویس پنجاه پنجاه کار ...