روایت از تنهایی انسان معاصر. جهان، مردی 32 ساله که سودای شهرت دارد. افسانه و رضا در میانسالی مشکلات تازه ای تجربه می کنند. کاوه و لاله در انتظار تولد اولین فرزندشان هستند و سارا، دختر جوانی است که تصمیم دارد با هویت جدیدی به زندگی خود ادامه دهد.
«جشن دلتنگی» آخرین ساخته پوریا آذربایجانی است که در روز هفتم جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد.
فیلم، فیلم شریفی است اما به باور من اشکالات متعدد آن باعث می شوند که کار نتواند در سطح بالای کیفی قرار گیرد و در نتیجه رضایت مخاطب را فراهم نمی آورد.
بارزترین اشکال «جشن دلتنگی» به باور من این است که فیلم، فاقد فراز و فرودهای دراماتیک است. اثر ویژگی های یک درام بلند سینمایی را ندارد و می توانست در قواره ی یک اثر کوتاه یا حتی مستند باقی بماند که رسالت آن پرداختن به زیان های فضای مجازی و خصوصاً اینستاگرام بر زندگی آدمهای جامعه مدرن شهری است.
«جشن دلتنگی» فیلمی ست که خط داستانی مشخصی در آن وجود ندارد، شاید تعددِ بی جهت شخصیت ها و روایت های مجزای هر یک از آن ها باعث شده است که فیلم یکدستی دراماتیک خود را از دست بدهد و به لحاظ روایی دچار سردرگمی شود. درواقع آذربایجانی فیلم خود را با تعداد زیادی شخصیت و داستان های فرعی هر کدام از آن ها پر کرده است تا جایی که توجه به این داستانک ها و عدم تمرکز بر وجوه خاص شخصیتی کاراکترها منجر به این می شوند که داستانِ اصلی ای در کار به چشم نیاید و همه چیز در حد همان مسئله ی انتقال پیام و جنبه های تربیتی باقی بماند.
مضمون فیلم، تنهایی انسان های دنیای معاصر بر اثر گرایش شدید آن ها به فضای مجازی است، فیلمساز فقط می خواهد پیام خود را برساند حال آن که به باور من نیازی به این نبود که این پیام مشترک به این شکل شدیداً گسترده و در قالب چندین روایت طرح شود بلکه شاید بهتر آن بود که فیلمساز فوکوس خود را تنها بر یکی از اپیزودها می گذاشت و همان را پیش می برد زیرا در شکل فعلی همه داستان ها به نحوی ناتمام و نپرداخته باقی مانده اند و البته شروع چندان کوبنده ای هم ندارند.
...
«جشن دلتنگی» آخرین ساخته پوریا آذربایجانی است که در روز هفتم جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد.
فیلم، فیلم شریفی است اما به باور من اشکالات متعدد آن باعث می شوند که کار نتواند در سطح بالای کیفی قرار گیرد و در نتیجه رضایت مخاطب را فراهم نمی آورد.
بارزترین اشکال «جشن دلتنگی» به باور من این است که فیلم، فاقد فراز و فرودهای دراماتیک است. اثر ویژگی های یک درام بلند سینمایی را ندارد و می توانست در قواره ...
اینستاگرام
" جشن دلتنگی "
کارگردان : پوریا آذربایجانی
تهیهکننده : سید علی قائممقامی
نویسنده : پوریا آذربایجانی / مونا سرتوه
بازیگران : محسن کیایی / بهنام تشکر / پانتهآ پناهیها / بابک حمیدیان / مینا ساداتی / ساغر قناعت / پریوش نظریه / امید روحانی و ...
مدیرفیلمبرداری : علیرضا زریندست
صدابردار : آرش برومند
طراح صحنه : مرتضی فرید
طراح چهره پردازی : مهرداد میرکیانی
موسیقی : فردین خلعتبری
مدیر تولید : مجید بابایی
تدوین : خشایار موحدیان
توضیحات :
پوریا آذربایجانی کارگردان و فیلمنامهنویس و برادر نگار آذربایجانی کارگردان ایرانی است که در چهارمین فیلم بلند سینمایی خود سراغ فیلمنامه ای به نام "جشن دلتنگی" با محوریت ...
«جشن دلتنگی»، فیلمی با سوژهای امروزی است. سوژهای که طی چند سال اخیر انسانها را بشدت تحت تاثیر خود قرار داده و تبدیل به یکی از مسائل روز شده است. انتخاب این سوژه نشان میدهد که کارگردان امروزی است و دغدغههای همگام با جامعه دارد. انتخاب سوژهای که بسیار داغ است اما کارگردانان فیلم بلند به سمتش نمیروند، کمی مشکل است. اما میتواند مخاطبان زیادی را به خود جذب کند. از طرفی بدلیل وجود بازیگران سرشناس و شناخته شده در کنار سوژه فیلم و نوع پرداخت، جشن دلتنگی میتواند مخاطبان مناسبی داشته باشد و در گیشه حداقلها را به سرانجام برساند. «روایتهای ناتمام» (فیلم اول کارگردان) نتوانست آنطور که باید راضی کننده باشد. به دلیل نداشتن قصه منسجم و کنترل شده، نمیتوانست مخاطب را با خود همراه کند. در مورد فیلم ...
«جشن دلتنگی»، فیلمی با سوژهای امروزی است. سوژهای که طی چند سال اخیر انسانها را بشدت تحت تاثیر خود قرار داده و تبدیل به یکی از مسائل روز شده است. انتخاب این سوژه نشان میدهد که کارگردان امروزی است و دغدغههای همگام با جامعه دارد. انتخاب سوژهای که بسیار داغ است اما کارگردانان فیلم بلند به سمتش نمیروند، کمی مشکل است. اما میتواند مخاطبان زیادی را به خود جذب کند. از طرفی بدلیل وجود بازیگران سرشناس ...
فیلم بدی نیست ، فیلمی با ضمیمه کردن نکات آموزنده در عصر ارتباطاتی که ما فقط وسیله اش رو داریم ولی فرهنگ استفاده ازش رسما 0
امیدوارم تاثیر گذاری اینگونه فیلمها روی جامعه امروزه ما چند درصد موفق باشه شاید وضعمون بهتر از الان شد
افتضاح به تمام معنا. واقعا هدف کارگردان را از ساخت چنین فاجعه ی عظیم سینمایی نمیدانم !! بعد اسم فیلم را اگر می گذاشتن جشن اینستاگرام، بیشتر به فیلم میومد تا جشن دلتنگی
وقتی داستان تعریف نمیکنی و شخصیت پردازیت رو هواست دیگه همه دیالوگات میشه شعار شعار شعار که سم مهلک برای یک فیلم سینمایی هست .... جشن دلتنگی لیاقت نمره صفر رو داره اما به خاطر نماهای پایانی که تو سکوت گرفته شده و تیتراژ پایانی که حسابی من رو یاد فرهاد مهراد انداخت بهش صفر نمیدم ... پوریا آذربایجانی با نماهای تو سکوتش نشون داد کارگردانی بلده فقط باید سعی کنه قصه بگه قصه ...