جاده قدیم

جدیدا یه حالتی توی سینماعه ایران پیش آمد کرده!سالی یک فیلم با تم تجاوز ساخته میشه و حدودا یه خط داستانی سیر میکنن فقط لوکیشن و بازیگر متفاوته!!!بازی های متوسط و بعضا ضعیف،داستانی که رگه های کش آمدن را هم در خودجای داده،تم فکینیستی زن خوب که مورد ظلم پدر شوهر واقع می شود،از سمت شوهر درک نمیشود،از سمت ناپسری تحت فشار است و از طرف مردی غریبه مورد تعرض و تجاوز قرار می گیرد،در موقعیت کاری هم از سوی مردی پول دار و صاحب نفوذ نیز بارها مورد تهدید قرار میگیرد!!!!داستان کشش کافی را برای مخاطب هم ندارد،و یک جاهایی حوصله بر می شود،پلان های ناکام و ناتمام ،شتابزدگی در پیشبرد داستان در بعضی جاها که مشخص میکند خود کارگردان هم متوجه جو کسالت بار فیلم شده است و قصد تغییر آهنگ آن را دارد.و در پایان هم اشاره ایی به موسیقی اول فیلم و شروع فیلم که یادآور فیلم های دهه ۶۰ سینمای ایران می اندازد

شخصيت هاي فيلم كمي زياد بودند اما در كل فيلم جالبي بود. صحنه اي كه كرامتي سوار ماشين پرايد ميشه منو خيلي ياد فيلم شبهاي تهران آقاي داريوش فرهنگ انداخت. خسته نباشيد به خانم كرامتي براي بازي بسيار ديدني شون