روشن (۱۳۹۸)

این فیلم به صورت شخصیت محوری است و از ابتدا تا انتها روال صعودی شخصیت روشن را می بینیم . کارکتر روشن که در اول فیلم فردی بسیار مظلوم و خانواده دوست بود و بیشتر پلانها بازی او با دخترش را میبینیم تا به کارکتری عصیان گر و مطالبه گر تبدیل می شود که می کوشد حق خود را بگیرد . فیلم پر از نقاط عطف است و علاوه بر نقاط عطف درست در فیلم ما شاهد نقاط عطف فرعی نیز هستیم. مثل پلانی که روششن به قضیه ی بیرون رفتن های مشکوک همسرش شک می کند و از ان جا نقطه پرتاب ما به پرده دوم و کشمکش های او است . فیلم از لحاظ فیلم نامه بسیار قوی شکل گرفته است . توجه به پی رنگ اصلی که ماجرای همسرش با دوست صمیمی او است را می بینیم و خرده پی رنگ هایی مثل اشنایی او با زنی که قصد اتش زدن خود دارد را می بینیم. از نکات مثبت خوب فیلم توجه به عناصر ایجاز و بسط است . ایجاز در پلانی که متوجه می شویم که همسرش قصد ماندن ندارد و بسط هم در پلانی که علل این تصمیم را می بینیم. یکی از نکات مثبت فیلم تدوین مناسب ان است که کات های بی وقفه ندارد و اجازه می دهد ما بیشتر با کارکتر درگیر شویم. کارگردانی فیلم قابل قبول است و از لانگ شات و نماهای مناسب با موضوع استفاده شده است . بازی رضا عطاران در این فیلم می توان تولد دوباره ی او در سینما نامید که به خوبی توانست در یک ژانر جدی و درام به خوبی ایفای نقش نماید.