ستاره ای متولد شد

  به‌جرئت می‌توان گفت که سینمای موزیکال از سال ۲۰۱۰ به بعد جان تازه‌ای به خود گرفت؛ از فیلم Artist (هنرمند) که ادای دینی به سینمای صامت موزیکال دهه ۴۰ یا ۳۰ میلادی داشت تا فیلم Straight Outta Compton (بچه‌ی ناف کامپتون) که نگاه تاریخی به وضعیت موسیقی رپ و هیپ‌هاپ در دهه ۸۰ میلادی داشت و کمی جلوتر در سال ۲۰۱۶، دیمین شزل که خود با فضای سینمای موزیکال آشنا بود، فیلم رویایی La La Land (لالا لند) را ساخت که نه‌تنها نسبت به سایر آثار، یونیک بود بلکه ادای دینی به موسیقی کلاسیک و جاز دهه ۵۰ میلادی داشت. در این فیلم شاهد بودیم که شزل به‌خوبی توانست موسیقی را با فضای مدرن و امروزی هالیوود ترکیب کند اما نتوانست جایزه اصلی اسکار را در آن سالِ پرحاشیه به دست آورد. به نظر می‌رسد که فیلم A Star is Born (ستاره‌ای متولد شده) یکی از اصلی‌ترین شانس‌های اسکار امسال به‌حساب می‌آید. فیلمی که در جشنواره‌های مختلف سینمایی مورد توجه منتقدان و رسانه‌ها و در لیست برترین فیلم‌های ۲۰۱۸ قرار گرفت. بااینکه «ستاره‌ای متولد شده» فیلمی است که می‌تواند طرفداران موسیقی و صدالبته طرفداران دو آتیشه لیدی گاگا را راضی کند اما اثری با فیلم‌نامه ناب در ژانر عاشقانه نیست و اگر به لطف عملکرد قدرتمند بازیگرانش و صدای لیدی گاگا نبود، شاید آن‌قدرها هم دیده نمی‌شد.    جکسون مین (بردلی کوپر) خواننده و موزیسین معروف در سبک کانتری – راک است که به مواد مخدر و الکل اعتیاد شدید دارد. یک روز جکسون در مسیر بازگشت به خانه، تصمیم می‌گیرد به یکی از بارها سر بزند که ناگهان با استعداد کشف‌نشده‌ای روبرو می‌شود و در یک نگاه نیز عاشق وی می‌شود. الی مین (لیدی گاگا) همان دختری بااستعدادی است که جکسون دوست دارد وی را به کنسرت بعدی‌اش ...