نان آور

  استودیو ایرلندی انیمیشن سازی کارتون سالون تا به امروز سه انیمیشن بلند سینمایی را روانه اکران کرده که هر سه نامزد جایزه اسکار شده‌اند. «راز کلز»، «آواز جنوب» و حالا انیمیشن «نان‌آور» با نام اصلی آن یعنی «پروانه». سبک گرافیکی کارهای ساخته شده در این استودیو همگی برخلاف عنوان‌های مرسوم امروزی، دوبعدی بوده و همین امر ارزش کار آنها را در این وانفسای انیمیشن‌های پر زرق و برق بیشتر می‌کند. بودجه ساخته شده آثار آنها نیز همگی بین ۶ تا ۱۰ میلیون دلار بوده و البته آثارشان فروش چندانی هم در گیشه نداشته اما در جوایز سینمایی، همگی خوش درخشیده‌اند. دست‌اندرکاران این استودیوی نابغه در دو عنوان قبلی به سراغ داستان‌ها و یک زیست‌بوم خاص رفتند و اقلیمی که برای کار سومشان انتخاب کرده‌اند، متفاوت‌تر و رئالیست‌تر از اقلیم‌های دو اثر گذشته است: افغانستان، سال ۲۰۰۱ میلادی.  انیمیشن «نان‌آور» بر اساس کتابی به نویسندگی دبورا الیس نوشته شده که از خاطرات مصاحبه‌های شخصی او در سفرش به پاکستان با چند افغانی فراری به این کشور نگاشته شده است. البته قبل از حضور دبورا الیس در پشت پرده نان آور،بی‌شک نام آنجلینا جولی برای تماشاگران جلوه می‌کند که به عنوان تهیه کننده این اثر همراه بوده است. این دو زن هر دو خاطرات واقعی و سفرهایی در واقعیت به افغانستان یا نزدیک آن داشته‌اند و از این رو داستان نان‌آور و فضای این کشور، نسبتا با واقعیت همخوانی دارد. داستان نان آور روایت‌گر دختری به نام پروانه است که با پدر معلم خود در شهرشان دستفروشی می‌کنند. پدر بعد از اینکه جلوی یکی از مامورین طالبان می‌ایستد و با او دهان به دهان می‌گذارد، بازداشت می‌شود و به زندان پل چرخی فرستاده می‌شود. خانواده پروانه که متشکل از مادر او فاطمه، ...