سنت عمر

با وجود این که «سنت عمر» داستانی کاملاً خیالی دارد، اما به‌شدت حسی مستندوار به مخاطب القا می‌کند. فیلم‌ساز فرانسوی، آلیس دیاپ در نخستین اثر سینمایی خود از ریتم مستندسازی خود در گذشته استفاده کرده و داستانی مطبوعاتی را روایت می‌کند. آلیس دیاپ در «سنت عمر» نگاهی مصمم به خود متهم دارد، نه به جرم او، بلکه به مهاجر سنگالی باهوشی که به‌صورت موقت دچار جنون می‌شود.

ثمره کار اجباری آلیس دیاپ در روایت گول زننده «سنت عمر» بسیار واضح است. داستان درام جذاب درباره انزوا و غم مادر بودن و بازخواست نژادی است. داستان فیلم حتی در شدیدترین لحظات خود حس طبیعت‌گرایی می‌دهد. سبک کارگردانی آلیس دیاپ به‌صورت یک مشاهده‌گر است، گویی در حال ضبط تأثیر فیلمنامه خود بر بازیگرانش است.