بامبلبی | Bumblebee (2018)

Bumblebee یک میان پرده بین فیلم‌های ترنسفورمرز محسوب می‌شود که یک سری سیاست‌های همیشگی سری در آن تغییر پیدا کرده‌اند به امید اینکه تماشاگران و منتقدان از آن استقبال کنند. برخی از منتقدان به خاطر لجاجت عجیبی که با شخص مایکل بی دارند، فیلم جدید این سری را بیش از حد ستودند و بهتر است که فریب این حرف‌ها را نخورید. Bumblebee در قیاس با آثار قبلی این سری، صرفا متفاوت است و فیلمی بهتر نیست ولو اینکه بدتر هم باشد؛ چرا که نام ترنسفورمرز و این سری فیلم‌ها با یک سری المان چیده شده توسط مایکل بی گره خورده است؛ المان‌هایی چون جلوه‌های ویژه و صحنه‌های اکشن عظیم و حماسی. تراویس نایت اما این موارد را از اثرش حذف کرده که به خودی خود امر بدی نیست، اما جایگزین مناسب و درستی در ازای آنها برای عرضه رو نکرده است.

فیلم «بامبلبی» روایت شده در سال ۱۹۸۷ شامل اشارات دیگری به آن دهه نیز می شود: نوشیدنی های قدیمی، تلفن هایی با شماره گیر چرخشی، آنتن های تلویزیون گوش خرگوشی و بازی ویدیویی پینگ پنگ. فیلمنامه هم این اشارات نوستالژیک را یک قدم جلوتر می برد، جایی که ربات جدید «چارلی» برای تماشای نوارهای (VHS) قدیمی جلوی تلویزیون می نشیند و مشت کردن به نشانه ی پیروزی را از آنجا یاد می گیرد. او باید برای برقراری ارتباط با دیگران خلاقیت به خرج دهد، چون در اولین نبردش در زمین یکی از دشمنانش سیستم ارتباطی او را از بین برده است (فیلمنامه به این قضیه اشاره می کند که آپتیموس پرایم ، بامبلبی را به زمین فرستاده تا ببیند آیا اینجا مکان مناسبی برای زندگی آنهاست یا خیر)، بنابراین او درنهایت یاد می گیرد با تغییر ایستگاه های رادیویی خودش با دیگران ارتباط برقرار کند.