ما همه با هم هستیم (1396)

  کمال تبریزی را با کمدی‌های سیاسی‌اش می‌شناسیم. او کارگردانی است که چه بخواهد و چه نخواهد نامش با فیلم مارمولک گره خورده  و با اینکه سعی کرده تا بتواند با ساخت آثار دیگر خودش را از آن حال و هوا بیرون ببرد ولی در نهایت چندی پیش با ساخت مارموز، سعی کرد تا بار دیگر موفقیت مارمولک را تکرار کند. تبریزی اما ...

نوشتن برای شِبه فیلمی مثل ما همه با هم هستیم توهین بزرگی به مقوله نقد سینما است

از سالن که بیرون می‌روی خمیازه‌های پشت هم مردم را میبینی و بی‌تفاوتی محکومشان را و فکر می‌کنی کاش فیلمی با این همه ایده و حرف تاثیرگذارتر ساخته میشد تا ناظرش را درگیرتر کند، آنقدر که لحظه ای بیرون سالن بایستد و بپرسد: چرا؟ و درست از خودش بپرسد چرا؟!

آن­ چه در مواجهه با فیلمی چون «ما همه با هم هستیم» می توان نوشت به غیر از شرایط عجیب تولید آن و حضور ویترینی از ستارگان طاق و جفت سینمای ایران در آن­هم در قالب نقش­هایی کوتاه و عموماً گذری، سردرگم بودن ژانر و لحن آن است. این که به تماشای فیلمی بنشینی که حتا ندانی متعلق به چه ژانری است اتفاقی است که دست ...

فیلم با سقوط خود خواسته لیلا حاتمی از مکانی بلند شروع می شود.