وقتی چوب حراج به فراری جامعه می خورد
علیرضا داودنژاد با فیلم فراری در جشنواره فجر امسال نشان داد که سینمای ایران هنوز حرف های ناگفته ی زیادی دارد. فیلمی که با بازی خیره کننده و متفاوت محسن تنابنده و فیلمنامه ای خوب توانست جایزه ی هیئت ویژه داوران را به خود اختصاص دهد.
فیلم در نگاهی سطحی تصویری از جوانان نسل جدید را نشان می دهد که مال دنیا ، اولویت زندگی آن ها می شود. جوانی ( ترلان پروانه ) که بخاطر یک شرط با دوستش ، حاضر است از خانه فرار کرده و به تهران برود تا با تنها ماشین فراری موجود در ایران عکس سلفی بگیرد. اما آیا موضوع به همین جا ختم می شود؟
فراری ، در حقیقت فیلمی است که آرزوهای چند نسل را به تصویر می کشد.
مادری داریم که فرزندش جانباز شده است و حتی قادر نیست بنشیند و تنها آرزوی مادر ، پیدا کردن همسری برای فرزندش هست تا پس از مرگ ، پرستار پسرش باشد.
جانبازی داریم که برای حفظ ارزش های جامعه اش ، خود را محکوم به خوابیدن روی یک تخت کرده است.
زنی ( سیما تیرانداز ) را می بینیم که برای واقعی ساختن رویاهای فرزندش ، دست به تن فروشی می زند.
و سجاد ( رضا داودنژاد ) که با اعتبار و اموال پدر ، روی تمام خطوط قرمز خانواده خط بطلان کشیده و به یک شخصیت ضداجتماعی و نمایشی تبدیل شده است.
فراری ، در حقیقت آرزوهای تحقق نیافته ی جامعه است. تصویری از یک سراب.
در پایان ، هیچ کدام از شخصیت های فیلم ، به فراری خود نمی رسند. دختر جوان ، خانواده اش ، جانبازی که ارزش هایی که برایشان جنگیده را نابود شده می بیند و همه ی شخصیت های حاضر بجز تنابنده گرفتار سرابی بی پایان شده اند که گریزی از آن نیست.
اما فیلم علاوه بر این موضوع ، از منظری دیگر نیز قابل بررسی است.
در یک سو مردمانی را می بینیم که زود رنگ عوض می کنند ( صاحب گالری اتومبیل ...
علیرضا داودنژاد با فیلم فراری در جشنواره فجر امسال نشان داد که سینمای ایران هنوز حرف های ناگفته ی زیادی دارد. فیلمی که با بازی خیره کننده و متفاوت محسن تنابنده و فیلمنامه ای خوب توانست جایزه ی هیئت ویژه داوران را به خود اختصاص دهد.
فیلم در نگاهی سطحی تصویری از جوانان نسل جدید را نشان می دهد که مال دنیا ، اولویت زندگی آن ها می شود. جوانی ( ترلان پروانه ) که بخاطر یک شرط با دوستش ، حاضر است از خانه ...
