سالها بعد از اتفاقات فیلم «آواتار»، «جیک سالی» در سیارهی پاندورا با خانوادهی جدید خود زندگی میکند تا اینکه ورود یک دشمن قدیمی او را وادار میکند که با ارتش ناوی برای نجات سیاره اقدام کنند.
اینجا جوخه نیست، خانواده است. پس از سالها انتظار سرانجام قسمت دوم فرنچایز اواتار با عنوان فرعی «طریقت آب» به سینماهای جهان آمد. فیلمی که تأخیر خوردنهای چندین بارهاش هوادارانش را کلافه کرده بود امّا هم اکنون روی پردهی سینماهای جهان به جز ایران است و به احتمال فراوان گیشه را فتح خواهد کرد. اول از همه میبایست بگویم که متأسفانه من فیلم را در سینما ندیدهام و مسلماً بخش اعظمی از تجربه و لذّت فیلم را از دست دادهام. یادداشت حاضر، ریویوی بر نسخهی با کیفیت منتشر شده است. جیمز کمرون پس از نولان تنها امید نجات سینماهای افول کردهی جهان و کشاندن مردم به سالنها است. «اواتار: طریقت آب» نیز در این امر حتماً موفق خواهد شد. فیلمی عظیم، مخصوص تماشا در بهترین سالنهای مجهز جهان. تصاویر چشمنواز و تماشایی هستند و کمرون این بار ماجراجویی زا به اعماق آبهای جهانی که خلق کرده است میبرد. توجه به جزئیات مخلوقات در اواتار بسیار بالا است و به کوچکترین حرکت یک گیاه نیز توجه شده است. جیک سالی به همراه خانواده زندگی خوش و خرم و آرامی را در پاندورا میگذراند امّا این آرامش پایدار نیست و ورود آسمانیها آن را مختل میکند. «طریقت آب» یک فیلم خانوادگی به تمام معنا است. اثری برای خانواده و اتحاد. قسمت دوم اواتار اگرچه بسیار طولانی است امّا آنقدر خوش تصویر است که هرگز خسته کننده نمیشود. «طریقت آب» اگر قصهی بهتری داشت میتوانست به شاهکار شدن نزدیک شود امّا شاید توجه بیش از حد به تکنیک و جلوههای ویژه سازندگان را از پرداخت پر قدرتتر به قصه غافل کرده است. «اواتار: طریقت آب» را تماشا کنید و بدانید که سینما همچنان برای چنین آثاری زنده است.
اینجا جوخه نیست، خانواده است. پس از سالها انتظار سرانجام قسمت دوم فرنچایز اواتار با عنوان فرعی «طریقت آب» به سینماهای جهان آمد. فیلمی که تأخیر خوردنهای چندین بارهاش هوادارانش را کلافه کرده بود امّا هم اکنون روی پردهی سینماهای جهان به جز ایران است و به احتمال فراوان گیشه را فتح خواهد کرد. اول از همه میبایست بگویم که متأسفانه من فیلم را در سینما ندیدهام و مسلماً بخش اعظمی از تجربه و لذّت فیلم ...
غریزهای و انکار کننده
جیمز کامرون ذاتا جاهطلب بوده و «آواتار 2: راه آب» جاهطلبانهترین اثر یک مولف در عصر حاضر است. فیلم موضع مشخصی درباره چراییِ پیش از خود نمیگیرد و شاید این بزرگترین نقدِ علم در فیلم باشد؛ اما قصهگوی ماهری است و مرز میان کشف ادبی و بصری را میشناسد. سری فیلمهای آواتار که قرار است سه قسمت دیگر از آن نیز ساخته شوند بیشتر از آنکه وزنه علمی به خود گیرند تخیلی هستند و این گزاره در ابعاد وسیعتر ماتریکسوار یک جهان غیرمنظومِ دوست داشتنی را متصور است. مشخصا هنگامی که درباره سری دوم این فیلم صحبت میکنیم باید آنچه در آواتار اول دیدهایم را فراموش کنیم و منتظر شگفتیهای بیشتری از سوی آقای کامرون باشیم اما هیچ شگفتیِ فراتر از انتظاری در فیلم روی نمیدهد. البته که انتظارات با ...
جیمز کامرون ذاتا جاهطلب بوده و «آواتار 2: راه آب» جاهطلبانهترین اثر یک مولف در عصر حاضر است. فیلم موضع مشخصی درباره چراییِ پیش از خود نمیگیرد و شاید این بزرگترین نقدِ علم در فیلم باشد؛ اما قصهگوی ماهری است و مرز میان کشف ادبی و بصری را میشناسد. سری فیلمهای آواتار که قرار است سه قسمت دیگر از آن نیز ساخته شوند بیشتر از آنکه وزنه علمی به خود گیرند تخیلی هستند و این گزاره در ابعاد ...