تصمیم به رفتن

ترجمه اختصاصی سلام سینما پارک چان - ووک، کارگردان حرفه‌ای اهل کره جنوبی، شش سال پس از غوغا به پا کردن در کن با فیلم هیجان‌انگیز و جذاب خود یعنی ندیمه، این بار با اثری کاملاً متفاوت برگشته است؛ نئونوآر جذابی که ظاهر آرام آن خبر از جریان‌های انسانی و پرخطر باطنش می‌دهد. با اینکه این فیلم جدید ما را به یاد برخی عناصر و رویه‌های اثر تجاری و موفق این کارگردان یعنی منطقه امنیتی مشترک (2000) می‌اندازد اما داستان پلیسی غنی‌تر و پر پیچ و تاب‌تری دارد. تصمیم به رفتن طنزی طبیعی و جلوه‌هایی جذاب داشته و با معجونی قوی از عشق، احساس و شیفتگی مخاطب خود را مست می‌کند. سبک کار پارک در اینجا هم کلاسیک و هم طبق معمول مخصوص به خود اوست؛ علاقه قدیمی او به رابطه و خشونت این بار کنترل‌شده‌تر اما همچنان و با کمال تعجب جالب‌تر شده است. او آنچه خودش می‌خواهد را انجام می‌دهد اما این اثر وی از نظر سبکی اشاره‌هایی به داگلاس سیرک نیز داشته است؛ از نظر رسیدن به اوج باشکوهی از ملودرام و نگاهی که دائماً به کاراکترها خیره شده و آنها را در آینه‌ها، مانیتور کامپیوترها و یا هر صفحه دیگری زیر نظر گرفته است، و همین‌طور اشاره‌ای به هیچکاک؛ از نظر شک و تردیدی آزاردهنده و مارپیچی پرهیجان از رمز و راز عاشقانه که ما را به ویژه به یاد فیلم سرگیجه می‌اندازد، و حتی اشاره‌هایی به پدرو آلمودوار؛ از نظر توجه به راه‌هایی که عناصر طراحی می‌توانند کاراکتر و داستان را شکل دهند. کاراکتر اصلی داستان کارآگاهی تیزبین و بسیار منظم به نام هه - جین (پارک هه - ایل) بوده که طرفدار رمان‌های تخیلی مارتین بک درباره یک کارآگاه سوئدی و معروف به درستکاری است. در مثالی خنده‌دار برای نشان دادن بیزاری هه - جین از انجام دادن کارها به روش ساده، او معاون ...