سرزمین خانه به دوش ها

 ترجمه اختصاصی سلام سینما «کریستوفر مک‌کندلس» می‌گوید: “اگر می‌خواهی از زندگی‌ات لذت ببری، باید یکنواختی و محافظه‌کاری را کنار بگذاری و سبک زندگی شورشی را انتخاب کنی و طوری زندگی کنی که در ابتدا به نظر خودت هم دیوانه‌وار باشد اما همین که به این سبک زندگی خو گرفتی، زیبایی‌هایش را در خواهی یافت”. البته این نوع زندگی برای خود «مک‌کندلس» که سوژه‌ی کتاب «به سوی وحش» اثر «جان کراکویر» بود، چندان به کار نیامد. او در تنهایی در سن 24 سالگی در سفرش به آلاسکا درگذشت. اما فلسفه‌ی زندگی او سرمنشأ الهام برای بسیاری دیگر از جمله «کلوئی ژائو» بوده است تا که جایی آن را فریم به فریم در آخرین اثرش یعنی «سرزمین خانه ‌به دوش‌ها» می‌بینیم. او زندگی رمانتیکی را به تصویر کشیده است که طی یک سفر جاده به نوعی به توصیف «مک‌کندلس» از زندگی می‌رسد. مانند فیلم قبلی «ژائو» به نام «سوارکار» که یک شاهکار جیبی است و جشنی از کشمکش واقعیت و خیال در غرب آمریکا با بازی‌گرفتن از بازیگرانی است که خود واقعی‌شان را به شکلی شاعرانه نقش‌آفرینی می‌کنند، در «سرزمین خانه به دوش‌ها» نیز «فرانسیس مک دورمند» در نقش یک کاراکتر مصنوع به نام «فرن» که بیوه‌ای شصت ساله اهل نوادا است و خانه‌اش را در حادثه‌ای عجیب از دست داده است، می‌درخشد. حالا «فرن» تصمیم گرفته است در خودروی ون سفیدش زندگی کند. «فرن» شاید زنی از هم پاشیده باشد اما «ژائو» با هوشمندی او را تبدیل به زنی می‌کند که همواره در سفر است. این روشی است که «ژائو» برای تبدیل کتاب «جسیکا برودر» به نام «سرزمین خانه به دوش‌ها :‌ زنده ماندن در آمریکای قرن 21» به فیلم خودش انتخاب کرده است. این ایده شاید چندان هم به حکایتی که «برودر» آن را در کتابش آورده است، شباهت چندانی نداشته ...