زندگی زیباست
یاسمن خلیلی فرد
امتیاز منتقد به فیلم / ۱۰
«اولین امضا برای رعنا» جدیدترین ساخته ی علی ژکان است؛ فیلمسازی که او را از سالهای دور دهه شصت سینمای ایران میتوان به یاد آورد.
الگوی روایی فیلم جدید ژکان دست کم برای نگارنده یادآور درام های خانوادگی رایج و معمولِ همان سال های 60 و 70 است. درواقع اگرچه فیلمساز اجرا و کارگردانی شسته رفته و تمیزی را ارائه کرده اما فیلمنامه تاحدودی نخ نما و کهنه باقی مانده است.
فیلم شروع خوبی دارد و دغدغه ها و دنیای زیستی کاراکتر اصلی (علیرضا جلالی تبار) در بافت و لحن کار جاافتاده است. اما به مرور و پس از مقطع جداییِ زن و شوهر، فضا ناگهان انگار عوض میشود و مرکز ثقل متن از دعواها و جدال های زوج که بی پولی و بلاتکلیفی مرد عامل محرک آن است و قرار بوده بحران اصلی درام باشد به مسائل پراکنده و تکه پاره ی دیگری منتقل می شود که فیلم را به سراشیبی می غلتانند.
فیلمساز در ابتدا، موفق می شود دنیای ذهنی یک نویسنده ی شکست خورده و مستأصل را تاحدودی باورپذیر جلوه دهد و جلو ببرد اما هرچه درام پیش می رود وجوه کلیشه ای و تکراری در پیکره ی شخصیتی مرد پررنگ تر می شود و در طراحی شخصیت او ضعف ها و نقصان های بسیاری آشکار.
به موازات نقصان های شخصیت پردازی، واقعه هایی که در داستان رخ می دهند نیز به مرور نخ نماتر می شوند و در مقطعی کار به جایی میرسد که آن را فاقد هرگونه منطق روایی می بینیم. مثلاً آشنایی جهانگیر با مرد متمولی که قصد دارد داستان زندگی پدرش را به رشته تحریر درآورد اگرچه در ابتدا موقعیت جالبی به نظر می آید اما ژکان نتوانسته آن موقعیت را به درستی به داستانی منسجم و واجد کارکرد در درام تبدیل کند و چنین نقطه عطفی آنقدر که باید مهم و برجسته نمی شود و نمی تواند ...
«اولین امضا برای رعنا» جدیدترین ساخته ی علی ژکان است؛ فیلمسازی که او را از سالهای دور دهه شصت سینمای ایران میتوان به یاد آورد.
الگوی روایی فیلم جدید ژکان دست کم برای نگارنده یادآور درام های خانوادگی رایج و معمولِ همان سال های 60 و 70 است. درواقع اگرچه فیلمساز اجرا و کارگردانی شسته رفته و تمیزی را ارائه کرده اما فیلمنامه تاحدودی نخ نما و کهنه باقی مانده است.
فیلم شروع خوبی دارد ...
