سرخ پوست (1397)

در یک کلام عالی

عالی بود

یکی از بهترین فیلمهای دنیاست فوق العادست

موصوع فیلم ساده ولی خوب بود به یکبار دیدنش می ارزه

سرخپوست یکی از بهترین فیلم‌های سینمای ایران در نمایش منسجم متن، ریتم، فضاسازی، نمادپردازی و تصویربرداری است. نمای ابتدایی از محیطی که تقریباً در تمام فیلم، مخاطب را در آن زندانی می‌سازد آغاز میشود و با نمایش محوطه یک زندان در بین دوگانه‌های آب(باران) و آتش که یک چوبه دار در آن بیشترین خودنمایی را دارد، ادامه می یابد. فیلم سرخپوست با ریتمی سریع و ماهرانه مخاطب را با فضای راهرو‌ها و سلولهای زندان که ساکنانش در حال نقل مکان هستند و تمام امور، تحت کنترل کامل یک سیستم نظامی‌ به رهبری فرمانده‌ی زندان است، آشنا می‌کند. رئیسی که تنها از فرامین رسیده از بیرون زندان پیروی و آنها را مو به مو تحلیل و اجرا می‌کند. هر پدیده ای برایش یا سیاه است یا سفید. حتی موها و احکامش (دکمه‌های میکروفن‌اش)، سیاه و سفید هستند! -نمادها و استعاراتی که در نظر نگارنده یادآور زندان تن است و فرمانده بلامنازعش، عقل محاسب، که درجه و نشانش از سوی وارثان جوامع عصر روشنگری اعطا شده است!- فیلم در سکانس‌های اولیه خود همچنین به قول و پاداش‌ و ترفیع‌های فرماندهان سیستم حاکم اشاره می‌کند که همواره به تعویق می‌افتند! در سرخپوست فرمانده لختی پس از وعده ترفیعش با مشکلی روبرو می‌شود که هرچه جلوتر می‌رویم به طور فزاینده و فراگیر، بن‌بست عقل را بیش از پیش به رخ می‌کشد! مسئله پیش آمده، ابتدا یک اشتباه سرشماری به نظر می‌رسد، اما با رسیدگی‌های اولیه، فرمانده(عقل) متوجه این موضوع می‌شود که با مجهولی مواجه است که در محاسبات معمول نمی‌گنجد، در تصرف نمی‌آید(در سلول شدن نمادی از به فهم و کنترل درآمدن عقلانی است) ولی درمی‌یابد که وجود این حضور مجهول داخل زندان حتمی‌ست! نزول عشق تحت عنوان کاراکتر مددکار به محیط زندان برای شناسایی فراری لازم به نظر می‌رسد و مواجهه عقل و عشق هم بسیار دیدنی از آب درآمده است. مددکار، فراری را احمد ملقب به سرخپوست معرفی می‌کند و فیلم، هوشمندانه با مفقود نشان دادن عکس پرونده احمد و بدون اینکه به مخاطب اجازه تصویرسازی کاملاً مادی از احمد بدهد، معرفی احمد را با معانی و فضایلی چون حق، عدالت، ظلم و دیگرخواهی گره می‌زند! معانی که در تقابل با مفاهیم غیر خاکی و مصادیق این دنیایی، مثل یک قورباغه دوزیست جلوه می‌کنند. واژه سرخپوست هم به نمادی از ستم‌کشی و ظلم منفعت طلبان تبدیل شده است. البته از دید فرمانده فایده‌گرا، عدالت یعنی اجرای همان حکم ظالمانه و دریافت ترفیع! و مددکار(عشق) را با چنین تقلیلی از معنا نا امید می‌سازد. همچنین در سکانس‌های متعددی از فیلم شاهد مواجهه زیبا و غافلگیرکننده عقل با عشق هستیم. پیچیدن نوای موسیقی در دالان‌های بی‌روح زندان، بوئیدن عاشقانه مداد مددکار توسط فرمانده در حال طراحی نقشه‌ها و محاسبات عقلی، زمزمه‌های میل به ملاقات بی‌دلیل بعدی و آراستن سر و ابروی فرمانده... همگی حاکی از وجود جاذبه‌های ناملموس عشق برای عقل است. اما در جریان فیلم همواره تلقی و احکام متفاوت فرمانده(عقل) و مددکار(عشق) در موضوع احمد سرخپوست(معنا)، این دو را از هم دور و دورتر می‌سازد. نکته جالب دیگری که در فیلم به آن پرداخته شده، شعور مرموزی است که بر کل جریان‌ها و ورای اغراض المانهای داستان حاکم است. به طوری که به نظر می‌آید در موضوع محافظت از احمد، مقاومت هم سلولی‌ها، همکاری نجار چوبه دار، آورنده واکس و حتی راه رفتن گربه‌ در انحراف کشاندن نظر عقل و .... هرکدام، با اغراض متفاوت و گاه متضاد، مثل قطعات پازل، هدفی را به جلو می‌رانند و بدیهی است که عقل جزء نگر را- که تنها قادر به دنبال کردن نشانه‌های ملموسی(مثل اثر واکس) است- در اواخر فیلم به زبونی، خشونت و اسارت در سلول خود می‌کشاند. فرمانده معقول در این حال بر معصومیت ستم می‌کند و عشق را دربند می کشد!(خشونت با دختر احمد و زندانی کردن مددکار) اما این اثر یک پایان خوب هم در بن‌بست انتهای خود دارد. و آنجاست که عقلی که برتری طرفش را دریافته، این بار با انگیزه کشف، از عقلِ کل اجازه شهود می‌یابد. این‌بار نشانه‌های لازم، خودشان در اتومبیل و در جلوی چشمانش ظاهر می‌شوند و او را به یافتن احمد نائل می‌کنند! صحنه شورانگیزی که عقل(فرمانده) با کشف معنا(احمد) در پسِ مرگ(چوبه دار)، به تسلیم کامل می‌رسد و با لبخند در کنار عشق (مددکار) قرار می‌گیرد. تعبیه جعبه در چوبه دار نمادی از وجود معنا در مرگ و فرجام شناسی است. تنها از روزنه‌ی مرگ، خورشید حقیقت نمایان خواهد بود. فیلمی معناگرایانه با جهان‌بینی الهی امتیاز من ۸/۱ ۲۶ مرداد ۹۸ آیلو

فیلم عالی بود دیالوگ های بسیار زیبا با بازی فوقالعاده اقای نوید محمدزاده و مهم تر از همه موضوع فیلم هست واینکه کل فضای فیلم در زندان هست فقط یکم تو ضبط صدا مشکل داشت که اونم مهم نیست۹.۵از۱۰

داشت خوب پیش می رفت آخرشو گند زد چسبوند به بالیوود!

حفظ هیجان تا آخر فیلم برداری طرحی صحنه و لباس عالی نوید محمدزاده عالی هنوز می شد فیلم رو طولانی تر و هیجانی تر کرد در حد سینمای ایران خوب بود

یک فیلم پربار از نظر حفظ هیجان تا آخر فیلم و فیلم برداری و دکور و لباس

فیلمی است که کارگردان به شعور بیننده و آن دسته از ادمها که فیلم بین هستند فیلم های مهیج هالیوودی میبینن حال میکنن احترام میزاره نکات قابل ذکر: خلاقیت در پرورش شخصیت ها، نمایش صحنه های رمانتیک با روش های خلاقانه و دوست داشتنی، رنگ بندی و قاب بندی های زیبا که در عین حال در خدمت پیشبرد مفهوم و حس فیلم و شخصیت ها قرار داره حفظ و کشش هیجان فیلم تا لحظات پایانی قافلگیری در پایان بندی فیلم که فیلم بینا خوششون میاد(فارغ از ادا و اصولهایی مثل پایان باز و ...) و روان بودن خط داستان

اخر فیلم احمقانه هست. باز یگر زن در اواخر فیلم با سرعت زیاد به در زندان میزنه و و زمانی که ریس زندان میخواد زندانی رو بگیر با مش

سناریوی تک خطی....تنها نقطه قوت فیلم بازی درخشان نوید محمدزاده بود.

بازیگر نقش احمد سرخپوست لایق جایزه بود

فیلمی بسیار زیبا با داستانی متفاوت و بازیگرانی عالی نوید عزیز بازهم مثل همیشه عالی بودی اسفند یادت نره همشهری😘♥️

فیلمی بسیار زیبا با فیلم نامه ای قوی نوید عزیز مثل همیشه عالی بودی اسفند یادت نره هم شهری 😙

فقط عکس فیلم میاد راهنمایی کنید

سلام فیلماش چطور بخش میشن

سرخ پوست نه تو دسته فیلم های لوده و مسخره این روزها قرار میگیره، نه تو دسته فیلم هایی پر از بدبختی و فلاکت و داد و دعوای شخصیت ها. یکی از نکات مثبتش همینه. شاید بعد از فیلم بدون تاریخ بدون امضا یک فیلم ایرانی با محوریت انسانیت دیدم و واقعا خوشم اومد. فیلمی که جرات و جسارت داشته و عدالت و احکام مجازات ایران و زیرسوال برده.

نیما جاویدی باز هم نشون داد احتمالا خیلی تلاش میکنه و میخواد فیلم مطلوبی بسازه ولی اصلا نمیتونه.

سرخپوست فیلمی است که از لحاظ فرم و اجرا قابل قبول و درست است . کارگردانی آقای جاویدی حرفه ای و جذاب است . ولی با این همه سناریوی بسیار تک خطی و ضعیف و لاغر و بی جان فیلم ، فیلم را هدر داده است 😔😔😔 شخصیت پردازی بسیار ضعیف است ...... فیلم در بازکردن گره ها و روشن سازی اتفاقات بسیار عاجز و ناتوان است.😔😔😔..و بیننده به دلیل بستر سنگین فیلم احساس میکند خودش نمیفهمد ولی اشتباه نکنید فیلم لال است.....☹😔😔😔 در رل های بازیگران نوید محمدزاده درخشان و متفاوت است😍😍 ولی ایزدیار کلیشه ای و بد است... و در پایان فیلم ان میزان سورئالیسم توهین شدید به شعور مخاطب و فوق العاده بدددد و غیرقابل درک و بی منطق است...😡😡😡 و در آخر سرخپوست یک فیلم هدر رفته با کارگردانی قوی و سناریست ناتوان و بسیارررر ناکام است...😔😔😔😔😔 سرخپوست طبل تو خالی ایت لیاقت این همه جنجال را ندارد... کاش سناریست بهتر.....😔😔😔😔😔😔😔☹😔

سرخپوست فضاسازی خوبی داره اما داستان و فیلمنامه خیلی ویژه ای نداره. داستان فیلم خیلی قابلیت ایجاد حس تعلیق و دلهره نداره ولی کارگردان تلاش کرده به کمک موسیقی متن هیجان فیلم رو افزایش بده. ضمن این که از همون اوایل فیلم پایانش تا حد زیادی قابل حدس زدن هست.

کاربرد واکس چی بود واقعا؟

فیلم عاااااالی بود ممنون آقای جاویدی و همه ی عوامل

واقعا فیلم پر هیجان و پر معمایی بود حسابی مخاطب رو جذب خودش میکرد من واقعا لذت بردم

بسیار عالی با بازیگران فوق العاده

فیلنامه و داستان عالی و گیرا فیلمبرداری و صراحی صحنه و لباس که خیلی خوب بود.به شدت پیشنهاد میشه

فیلم بسیار جذاب و خوبی بود. بازی نوید محمدزاده عالی بود. به شدت پیشنهاد میکنم.

فیلمی که فقط یک بار میشه دید و اگر پایانش رو بدونید تقریبا ارزشی نداره. تو حین فیلم باید هر چند دقیقه منتظر بمونی تا یه اتفاقی تو داستان بیفته و جلو بره و به شدت کش اومده و حوصله سر بره. بیشتر فضاش هم تو یه محیط میگذره. اصلا در حدی که تعریف می کنند نیست.

حتما در سینما ببینید

یه فیلم درست حسابی ، دوربین دقیق و کارشده ، میزانسن های خط کشیده شده ، موسیقی فوق العاده تاثیر گذار ، زمان بندی درست فیلم و ضرباهنگ مناسب ، بازی های حساب شده و اندازه ( نه غلو شدگی توشه نه ادا و اطوار و نه شلوغ کاری های بی مورد ) ، فضاسازی مناسب که به مخاطب کمک میکنه تا از سکانس آغازین فیلم ، با فیلم همراه بشه ، طراحی صحنه گرچه محدوده ولی کاملا حساب شده است. البته فیلم چند ایراد هم داره یکیش ، محدودیت لوکیشن ها و اتاق هاست ( کلا 5 الی 6 اتاق یا محوطه ) داریم که فیلم رو تبدیل به یک تله تئاتر کرده دومیش ایرادات در اجرا بخصوص در سکانس های پایانی فیلم سومیش مختصات داخل زندان (وقتی با یک زندان طرف هستیم باید بدونیم کجا به کجا راه داره از کجا وارد رختشور خونه میشیم یا تانکر آب کجای زندان واقع شده) با این وجود فیلم کشش لازم برای دیدن و نشستن مخاطب تا آخرین لحظه داره و پایان بندی مناسبی داره تا مخاطب با سردرگمی، تردید سینما رو ترک نکنه

همه چیز عالی ولی پایان قصه خوب نبود

یه فیلم چقد میتونه خوب باشه؟؟؟؟؟ حتما برین روی پرده سینما ببینین.نیما جاویدی واقعا پیشرفت عجیبی داشت نسبت به فیلم قبلیش، بیصبرانه منتظر فیلم بعدیش هستم. امیدوارم باز هم با رامین کوشا همکاری کنن ترکیب عالی ای در کنار هم هستن

یکی از بازی های جذاب نوید محمدزاده

این فیلم از سینمای فعلی ایران بسیار فراتر بود حداقل به لحاظ فنی ؛ فیلمبرداری و قاب بندی های به شدت حرفه ای و ناب ؛ میزانسن فوق العاده و دو مورد دیگه که کمتر در سینمای ایران با این کیفیت دیده بودیم و اون هم موسیقی متن و دکور فیلم بود که واقعا خیره کننده بود و اما در اخر بازی نوید که بسیار متفاوت و قابل تحسین بود .

وقتي فيلم خوبي طراحي ميشه كه همه چيزش در حد استاندارد و بالاتر از استاندارده، نويد محمدزاده هم بالاخره از قالب هميشگي ش كه معمولي بود بيرون مياد و استعدادش جاي ظهور پيدا مي كنه، نبايد سيمرغ مي گرفت تا الان چون خوب نبود و الان كه واقعا لياقتش رو داره سيمرغ دادن بهش براش جذابيت و فايده اي نداره. نويسنده و كارگردان نشون داده كه بلده سبك خودش رو بدون نگاه به اينكه سليقه عموم جامعه چيه عرضه كنه و موفق بشه به مخاطبان ياد بده كه غير از سبك "فرهادي نما" يا "حاتمي كيا طور" توي سينما مدل هاي ديگه اي هم هست. كاري كه در ادامه تلاش هاي ماني حقيقي توي فيلم هاي خودشه.

با لحظه لحظه فیلم ، شناخت مخاطب راجع به رییس زندان بیشتر میشه، و البته به نظر میاد که خود رییس زندان هم خودش و در انتهای فیلم غافلگیر می کنه،

از سكانس اول فيلم مجذوب فيلم شدم لحظه لحظه هاي فيلم منو وادار ميكرد بيشتر مشتاق بشم براي ديدن فيلم بازي نويد محمدزاده عالي بود يعني هركسي غير از ايشون اين حس و اين نوع بازي رو به مخاطب انتقال نميداد بي نظير بود

خوب

من خیلی با بازی نوید لذت بردم از فیلم و از کناری موضوع جالبی داشت

اکت عالی نوید محمد زاده فیلمنامه جذاب و فرم خوب بهترین اثر جشنواره بود در مقایسه با سایر

فيلمى به اندازه و با موسيقى متن بجا و درست

پایان بندی بدون منطق

عالي

بازي متفاوت آقاي محمدزاده

نوید محمدزاده بینظیره و شکی ندارم یه روزی تندیس اسکار رو تو دستاش میبینه احسنت به این همه استعداد و این فیلم بینظیر

عالی

عالی