پالم اسپرینگز | Palm Springs (2020)

این هفته دو فیلم بسیار خوب دیده‌ام. اولی «نگهبانانی از دیرباز» است که زمان در آن به آرامی جلو می‌رود. دیگری«پالم اسپرینگز» است که زمان در آن به شکلی مداوم تکرار می‌شود. «پالم اسپرینگز» ما را در صحرایی گیر می‌اندازد و طلوع آفتاب هم هیچ تأثیری در رهایی‌مان از این صحرا ندارد. نقش‌آفرینی «کریستین میلیوتی» در خور توجه است و قابلیت این را دارد تا از ابعاد سینمایی عبور کند و به تیم «شارلیز ترون» بپیوندد.

برای مقایسه‌ی «پالم اسپرینگز» با سایر فیلم‌ها مجبور خواهیم شد تا مفهوم مرکزی لذت‌بخش فیلم را کنار بگذاریم بنابراین من هرگز چنین کاری نخواهم کرد. اما می‌توانم این را بگویم که وقتی این فیلم را ماه ژانویه در افتتاحیه‌ی جشنواره‌ی ساندنس تماشا کردم، برایم غیرممکن بود که برای اکران عمومی آن باید تا ماه جولای صبر کنم. «پالم اسپرینگز» رویکردی نو بر فرمول کمدی قدیمی است.

«پالم اسپرينگز» نشان مي دهد که چگونه سارا و نايلز سعي مي‌کنند تا از اين دور باطل بيرون بيايند و به يکديگر برسند. اگر متوجه استعاره‌اي شويد، باید بگویم که حدس شما درست است. با اين وجود فيلم چنان شناور و روان است که هرگز احساس اجبار نمي‌کنيد‌، حتي وقتي از ما مي‌خواهد با حقايق فاحش، عشق و معناي دست‌نيافتني شادي روبرو شويم.