پالم اسپرینگز

ترجمه اختصاصی سلام سینما جاهای بسیار بدتری از «پالم اسپرینگز» برای گیر افتادن وجود دارند. مثل «پانکساتانی» شهری که «بیل موری» در فیلم «روز گراندهاگ» در آنجا گیر افتاد و نتوانست فرار کند. در طول این 27 سال که از اکران «روز گراندهاگ» می‌گذرد، کپی‌برداری‌های فراوانی از آن شده است اما این کپی‌بردارهای جدید هیچکدام نتوانسته‌اند اثری درخور توجه بسازند تا اینکه «مکس باربکو» با کمدی دیدنی‌اش «پالم اسپرینگز» قدم به میدان گذاشت.  آغاز فیلم با صحنه‌ای از یک رودخانه است که پس از یک زلزله‌ی کامیوتری ویران می‌شود. اما در واقع فیلم از جایی شروع می‌شود که «نایلز» با نقش‌آفرینی «اندی سمبرگ» چشم‌هایش را باز می‌کند. او توسط نامزد جوانش «میستی»(مردیت هاگنر) به یک جشن عروسی در اوایل ماه نوامبر دعوت شده است. روز عروسی به خیری خوشی آغاز می‌شود و به مرور زمان بهتر نیز می‌شود. «نایلز» در این جشن بسیار راحت است. او ابتدا در استخر استراحت می‌کند، سپس مشغول نوشیدن در بار می‌شود و دقیقا در زمان درست وارد مراسم اصلی می‌شود. جایی که خواهر عروس یعنی «سارا»(کریستین میلیوتی) در حال مستی قصد دارد برای مهمانان سخنرانی کند که قطعا بعدها از آن پشیمان خواهد شد. «نایلز» به او کمک می‌کند و پس از آن تصمیم می‌گیرد تا او را اغوا کند. در تمام این لحظات بنظر می‌رسد این بهترین روز زندگی «نایلز» است. شاید از خودتان بپرسید چطور می‌شود که بنظر می‌رسد «نایلز» از تمام اتفاقات را قبل از رخ دادن آنها خبر دارد. در سینما خانمی که کنار من نشسته بود چندین بار این جمله را گفت :«این دیوانگی است». در واقع او در طول 90 دقیقه فیلم بارها توسط گره‌های داستان سوپرایز شده بود. حق با این خانم بود. «پالم اسپرینگز» دیوانگی است. «اندی سیارا» ...