پسر جهنمی

ترجمه اختصاصی سلام سینما یکی از دلایل کم کار شدن منتقدان سینما در چند وقت اخیر ، وجود تعداد زیادی از فیلم های ابرقهرمانی بر روی پرده های سینماست. تلاش بی وقفه ی استودیوهای فیلم برای ارائه ی برندهای کمیک بوکی در سینما به جایی رسیده که به ندرت پیش می آید وارد یک سالن سینما شوید و استندی بزرگ از یک شخصیت شنل پوش نبینید. این حد از طمع برای کسب ثروت بیشتر توسط استودیوها ، ایرادات زیادی را به وجود آورده است. یکی از ایرادات این است که شما تعداد زیادی فرنچایز ابرقهرمانی بر روی پرده ها نمی بینید ، بلکه تعداد زیادی فرنچایز «پسر جهنمی» را در سینماها شاهد هستید(اکثر فرنچایزهای ابرقهرمانی به سرنوشت «پسر جهنمی» دچار شده اند). رمان زیبای «مایک مینولا» که در ابتدا بنظر می رسید تبدیل به فیلمی مستقل شود ، به دستان «گیلرمو دل تورو» و با زیبایی در خور توجهی تبدیل به فیلمی برای پرده های بزرگ سینما شد. اما اکنون به دست تیم خلاق تازه کاری افتاده است که کار خود را در توجیه دلیلی برای ساختن قسمت سوم این فرنچایز اصلا خوب انجام نداده اند.  «پسر جهنمی» با قد 7 پایی و پوست قرمز رنگش ، شاخ هایش و دست راست بزرگ سنگی اش ، بدون شک می تواند کاراکتر جذابی برای نقش اصلی یک فیلم باشد. نقش او را در قسمت های اول و دوم که در سال های 2004 و 2008 توسط «گیلرمو دل تورو» ساخته شده ، «ران پرلمن» ایفا کرده که برای عشق دل تورو به فیلم هایی هیولایی و قهرمانی ، انتخاب مناسبی بود. «پسر جهنمی» دل تورو ، یک هیولای شوخ و مهربان بود که همواره با ندای شیطانی درونی اش در حال جدل بود و تلاش می کرد تا زمین را از گزند هرگونه موجود فرازمینی در امان نگاه دارد. اما در نسخه ی آخر این فیلم که توسط فیلمسازی متخصص در ژانر وحشت یعنی «نیل ...