مونیخ

  «اسلحه شما تنها یک وسیله است. قلب سخت و بی‌رحم است که آدم می‌کشد.» دیالوگی از فیلم غلاف تمام فلزی استیون اسپیلبرگ فیلم‌ساز سرشناس آمریکایی، 12 سال پس از ساخت فهرست  شیندلر، اثری که مملو بود از غلوها و تحریفات تاریخی در دفاع از هلوکاست،  دست به ساخت فیلم مونیخ زد. فیلمی که رویه‌ای بر خلاف آثار گذشته‌ای که  پیرامون مظلومیت یهودیان و اسرائیلی‌ها ساخته می‌شد را دنبال می‌کرد. این  شاید اولین و آخرین باری بود که هالیوود، اسرائیلی‌ها را تا حدودی به چالش  کشید آن هم توسط کارگردانی یهودی.  اسپیلبرگ همچون غالب آثارش، در مونیخ هم به سرعت و بدون وقت‌کشی داستان  خود را روایت می‌کند کاری که در آن مهارت دارد. داستان فیلم که بر اساس  رویدادی واقعی است با حمله گروه فلسطینی به محل اقامت ورزشکاران اسرائیلی  در المپیک 1972 مونیخ آغاز می‌شود. با توجه به اینکه هر فیلم محدودیت‌های  زمانی خاص خود را دارد شاید نتوان به فیلم‌ساز خرده گرفت که چرا داستان را  از اینجا آغاز کرده است اما باید توجه کرد که نزاع فلسطین و اسرائیل از  زمانی آغاز شد که صهیونیست‌ها به فکر تجاوز و تصرف سرزمین فلسطینیان  افتادند و نه از ماجرای گروگان‌گیری مونیخ. به این مسئله در غالب  دیالوگ‌هایی در فیلم اشاره می‌شود.  فیلم می‌توانست همه‌ی آنچه در مونیخ رخ داده است را در همان ابتدای اثر  به نمایش بگذارد اما اسپیلبرگ ترجیح داده است که قطره‌چکانی و در طول فیلم  اطلاعات حادثه را برای مخاطب آشکار کند. این شیوه اگرچه ممکن است مخاطب را  کمی سردرگم کند اما باعث شده است هر بار که تماشاگر تصور می‌کند حقیقت را  می‌داند، اطلاعات جدیدی برای او برملا ...