ورود / عضویت
غلامرضا تختی (1397)
بیوگرافی - درامبه فیلم رای بده:
این فیلم شامل سه فاز از زندگی غلامرضا تختی در مقطع کودکی ، نوجوانی ، بزرگسالی و مبازرات مسابقات کشتی و فوت وی می پردازد.
بازیگران فیلم غلامرضا تختی
عکسهای فیلم غلامرضا تختی
نقدهای کوتاه فیلم غلامرضا تختی
نقدهای بلند فیلم غلامرضا تختی
«تختی» یک فیلم خوش ساخت تکنیکی و سخت است، سخت از آنجا که صحنه‌های آرشیوی فراوانی دارد که با روایت هماهنگ شده‌اند،و صحنه‌ها و گریم‌هایی که تاریخ را بسازد و از قضا خوب هم درآمده‌اند.اما انگار اینجا خبری از توکلی سرحال و خلاق گذشته نیست.
بهرام توکلی مرد نازنینی است. این جمله کوتاه را باید اول همین مطلب می‌گفتم تا به تلاش و کوششی که این فرد در سینمای ایران انجام می‌دهد احترام بگذارم و قاطعانه بگویم که امید زیادی به او و آینده کارهای سینمایی‌اش دارم. توکلی بعد از اینکه در فیلم‌هایی چون اینجا بدون من، نشان داد که کارگردانی و فیلمنامه ...
«هیچ کس نمی تواند ادعا کند که همه چیز را درباره غلامرضا تختی می داند» این جمله دیالوگی از فیلم است و شاید دقیق ترین و درست ترین دیالوگ فیلم اما بهرام توکلی درست چند ثانیه بعد، حرف خود را نقض می کند و شروع به خودزنی می کند! ...
نام بهرام توکلی بر فیلم مستند گونه "غلامرضا تختی" کافی است تا اطمینان خاطری برای مخاطب فراهم آورد. امید آنکه چنین بماند. فیلم "غلامرضا تختی" به شیوه سیاه و سفید به نمایش درآمد تا حالت مستندگونه آن بیشتر جلوه نماید.
تختی فیلم فضا و موقعیت است، اثری که در سطح باقی مانده، یک بیوگرافی که از ویکی پدیا کپی پیس شده همان چیزهایی که از تختی می دانیم
«غلامرضا تختی» آخرین ساخته ی بهرام توکلی از این حیث فیلم موفقی است که در نگاهی کلی تک تک عناصرش می توانند خود را در پس اجرای شسته رفته ی آن پنهان کنند بی آن که به شکل مجزا مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرند؛ بنابراین در همین ابتدای کار می توان یک امتیاز مثبت به توکلی بابت کارگردانی درخشانش داد. ...
غلامرضا تختی فیلمی است که در تولید احساس و مردانگی یک سر و گردن از دیگر آثار تولید شده حول زندگی جهان پهلوان بالا تر است . سینمای ناب بهرام توکلی نه پشت آوازه تختی پنهان می شود و نه راه پر سعادت علی حاتمی را در پیش می گیرد ؛ بلکه سینمایی که آگاهانه پیکان روایت را سوی مخاطب می گیرد همواره برنده است ...
تختی در ظاهر یک ویترین و شوی دکوری‌ای است که از درون مغز پوکی دارد؛ فیلمی که فقط در سطح باقی می‌ماند و مخاطبش را هم در یک وضعیت برزخی تخت و تک‌خطی از ابتدا تا انتها نگه داشته و از یک پروتاگونیست اسطوره‌ای غولی خندان با هیبتی اومانیست و مردم دوست می‌سازد که فقط در عیان لبخندهای مثلاً انسان دوستانه و عوام ...