سرخوشی

سرخوشی در فصل اول تمام آن چیزهایی را دارد که نوجوانان دوست دارند در سریال‌های تلویزیونی ببینند: به تصویر کشیدن بسیار دقیق نوجوانانی که وضعیت چندان خوبی ندارند. این سریال مسائل روحی روانی، خشونت و مشکلات پدرانه کاراکترهایش را به تصویر می‌کشد؛ دختری که وسوسه شده خود را آنلاین بفروشد، نوجوانانی که خود را تحقیر می‌کنند تا دیگران را تحت تأثیر قرار دهند و درگیر تباهی متقابل هستند. داستان سریال هرگز انسجامی به خود نمی‌بیند چون اصلاً قرار نیست چنین اتفاقی بیفتد. سریالی فریبنده است؟ بله، اما به یک سریال عالی هم نیست.

خیلی وقت است که ما از دوران واکنش شدید نشان دادن به رفتارهای عجیبی که در سریال سرخوشی نشان داده می‌شود عبور کرده‌ایم؛ اما سکانس‌های واضحاً مستهجنی که کَسی در آنها بازی می‌کند با تأکید سریال بر این که این کاراکترها دانش‌آموزان دبیرستانی هستند در تضاد است. خیلی عجیب است که سریال در فصل دوم دائماً کاراکترهایش را به صورت برهنه در سکانس‌هایی طولانی و اسلوموشن قرار می‌دهد، آن هم وقتی که به صورت واضح اعلام کرده که همه‌شان زیر سن قانونی هستند.