متری شیش و نیم (1396)

https://fararu.com/fa/news/414590

آخه چی بگم عالی بود

فیلمنامه خطی و ضعیف

یک فیلم قوی،پرکشش و با بازی خوب نوید محمد زاده و نقش آفرینی قوی پیمان معادی عزیز بسیار بسیار بسیار توصیه میکنم ببینید

بسیار عالی و بی نظیر

چه قدر نوید در بازیگری حرفه ای هست : )

عالی

یکی از بهترین فیلم هایی که تاحالا دیدم.....عالی بود و خارق العاده

محشر بود و با بازی های درخشان پیمان معادی و نوید محمدزاده 👍👍👍👍👍

8 از 10

فیلم متری شیش و نیم را میتوان دومین قسمت از مجموعه کارهای سعید روستایی در واکاوی و آسیب شناسی اعتیاد دانست. معضلی که با چشم نکته‌بین فیلم‌ساز، گرچه معلول جامعه است اما متاسفانه مواد مخدر، بدون در نظر گرفتن انسانی که به آن مبتلاست دیده می‌شود و این تقابل و نگاه حذفی اگر به زنده به گور شدنِ مبتلا هم منجر شود غریب نیست! (سکانس اول فیلم) فیلم متری شیش و نیم، بر خلاف ظاهر دزد و پلیسی‌اش، یک اثر ارزش‌مدار و یک‌سویه نسبت به معضل اعتیاد محسوب نمی‌شود و حتی به نظر نگارنده، بخش اعظم لبه تیز منتقد فیلم متوجه دستگاه پلیس و قوه قضائیه به عنوان قوای بازدارنده اعتیاد است و پلیسِ داستان را به عنوان شخصیتی خاکستری بازنمایی می‌کند! در حقیقت کارگردان فیلم نه تصویری قهرمانانه از پلیس ارائه می دهد- با وجودی که در نهایت و در ظاهر مسلط است- و نه مجرم و معتاد را در قامت ضدقهرمان ترسیم می کند. معرفت پلیس از یک معتاد به هیچ‌ روی انسان محور نیست و تنها متوجه خود مواد است. صحنه جالب اسکن از حسن دلیری در فرودگاه از تمام بدن مجرم به جز چشم و سر او که نمادی از ذهن و روانش است، به خوبی این نگاه را نشان می‌دهد. فیلم با زیرکی، آسیب‌های روانی و فرهنگی مشترکی را که ناشی از بی‌عدالتی‌های اجتماعی‌اند، در هر دو قشر پلیس و مجرم به تصویر می‌کشد. خشونت، آدم‌فروشی، کوته‌بینی و عقده‌‌هایی که بر روی دیگری خالی می‌شود، تقریباً به طور یکسان در رفتار پلیس‌ها و مجرمین فیلم به چشم می آید و تنها به آن سبب که گروهی از این آسیب دیدگان، در دام اعتیاد گرفتار شده‌اند و گروهی در لباس نیروی انتظامی؛ خطی فرضی برای صف‌آرایی و ارزش‌گذاریِ خام خوب و بد در اذهان اکثریت افراد جامعه ترسیم شده است! در صحنه‌ای که پلیس داستان قصد دارد همکار خود را بازداشت کند، سرازیر شدن زندانیان از در باز زندان و تماشای بگو مگو و درگیری پلیس‌ها، چند لحظه میدان بازی زندانیان و زندانبانان را عوض کرد تا با کارکرد این خط بین‌الاذهانی چالشی کند و درد و نقص مشترک به تصویر کشیده شود. در سکانس معنادار دیگری از فیلم، محیط بازداشتگاهی انبوه از جمعیت و بدون تهویه نمایش داده می‌شود که مظهر بی‌عدالتی‌است، ناصر خاکزاد عصیان می‌کند و پس از یاس از رسیدگی عادلانه به حقوقش، از توالت روی سر خود آب می‌گیرد(مثل روی آوردن به اعتیاد از سرِ استیصال). خودزنی توسط دیگر محرومین از عدالت هم شکل می‌گیرد و ناصر خاکزاد آب توالت را بر سر همه می‌گیرد و ساقی می‌شود! روایتی‌مجمل از عمق فاجعه در واقعیت. پلیسِ خاکستری(صمد)، بارها برای رسیدن به مقاصد اطلاعاتی و پیشبرد کارش از خشونت، تهدید و شکنجه‌های روانی، استنطاق و ابزار کردن بچه ها سود می‌جوید، رعایت شئون خانواده و حقوق اولیه را نسبت به آنها روا نمی‌دارد و از توهین و نسبت دادن القاب تحقیر کننده به آنان باکی ندارد. به سادگی و بدون مبنای حقوقی تهدید به فرستادن درماندگان از لای این پرونده به پرونده‌های سنگین با نظر شخصی می‌کند، و در این قدرت‌نمایی از قربانی کردن همکار پایین دستش هم ابایی ندارد و حتی از فرزند کشته شده وی هم برای اعتراف‌گیری‌ از ناصر خاکزاد سوءاستفاده می‌کند. وضع دکتر ستاد مبارزه با مواد مخدر و قاضی داستان هم از پلیس بهتر نیست و به دفعات نشان دادند که برایشان مرگ و زندگی معتاد علی‌السویه و غرور و سرنوشت یک پسر بچه دوازده ساله بی‌معناست. نکته‌ مهم دیگری که در این اثر تاکید زیادی بر آن شده، نگاه تک بعدی و غیر هوشمندانه قوانین حاکم است که با الگوریتم‌های سطحی، ساده‌ و فشلی که نسبت به مسئله اعتیاد دارد، حتی قوه و ابزار تشخیص دیو از معصوم (پدر معلول زندانی و پسر بی گناه دوازده ساله‌اش) و دزد از پلیس(ادعای دروغین ناصر نسبت به دزدی جنس توسط پیمان معادی) راندارد! منطق قاضی تنها به حذف یک به یک مجرمین از صندلی دادگاه، برای کنترل قیمت جنس و بازار عرضه و تقاضا قد می‌دهد! و همان‌طور که می‌گوید گوشش از ریشه درد قربانیان پر است و بوی متهم را با اسپری می‌پوشاند! اعتیاد یک مسئله انسانی است، معتاد بیماریست که در تنگنای بی‌عدالتی، پیش تر با شروع مصرف مواد خود را کشته و حالا دستگاه مبارزه با مواد مخدر، (که به مبارزه با معتاد تبدیل شده) مرده را زنده و خودش دوباره او را می‌کشد تا کارکرد خود را ثابت کند! بدون آنکه چگونگی رخنه اعتیاد به ذهن‌های آسیب‌دیده برایش اهمیت داشته باشد. گویا فیلمساز، ناصر خاکزاد را محصول کابوس خانه‌ نم‌زده‌ی کوچه باریکه و مرگ رویاهایش - که سعی می‌کرد این حفره‌ را با بالانس‌های برادرزاده‌اش و تحصیلات عالیه خواهرزاده‌هایش پُر کند- می‌داند. عاقبت؛ در سکانس تاثیرگذار پایانی، تصور بازگشت خانواده‌اش به همان خانه‌‌ی کوچه باریکه، همزمان با طناب دار که جسمش را کشت، روان و رویاهایش را نیز به کام مرگ کشاند. این اثر دعوتی بود از مخاطبان و مسئولان برای جور دیگر نگاه کردن به این معضل اجتماعی. فیلمی با مضامین آسیب‌شناسانه و اجتماعی امتیاز من: ۸ ۷ شهریور ۹۸ آیلو

خوبی فیلمنامه های آقای روستایی دقیقا به اینه که دیالوگ ها کلیشه ای نیستن و حالت پاسکاری داره ضمنا فیلمای ایرونی دارن به سمتی می رن ک فیلم ها به تئاتر تبدیل میشه بع نظر من این فیلم عالی بود و خودم دو بار دیدمش

خیلی باحال

مدت هاست دارم فکر میکنم مردم ما یعنی تا این حد ندید پدید و سطحی نگر و عقده ای و کم درک هستند که به فیلم معمولی ای مثل متری۶/۵ بگن عااالی و درجه یک و شاهکار....😔😔😔😔😔😔😔😔 مرگ بر این نگاه.... فیلم خیلی معمولی و متوسط بود در مرحله ی اول فیلم دو لحن داشت..... لحن اول پلیسی و ماجراجویی پیش از یافتن خاکزاد بودو خدایی استاندارد و خوب بود و لحن دوم روایتی پرکشش و خسته کننده😧😧😧 از زندگی خاکزاد بود و روایت کلیشه ای خوبایی که به دلیل نداری بد میشن....😐😐😐 قبل از ورود خاکزاد مقدمات فیلم مارا برای دیدن یک ضد قهرمان واقعی اماده کرده بود ولی با امدن او .... هعی ادم دردشو به کی بگه.... همه چی خراب میشه...... سناریو ی فیلم خیبی معمولیه 🤔🤔🤔🤔و کلیشه ای..... کارگردانی بدک نیست ... در کل از ابد و یک روز پرشعار و پر ادا بهتر بووود... فیلم یک پلیس و قعرمان دوستداشتنی با بازی درجه یک پیمان معادی عزیزم😍😍😍😍دارد و نوید جان😍😍😍 هم گرچه خاکزاد تصور ما نیست ولی خووووب است. درکل لطفا انقدر از روی بی دانشی حرف نزنید این فیلم معمولی است... لیاقت سینمای ما بیشتر است...😔😔😔😔

بی نظیر در یک کلام

از نظر من فیلم داستان خاصی نداشت اما تصاویر خیلی قشنگ کنار هم قرار گرفته بود و مارو نگه داشت

فوق العاده بود فوق العاده

عااااالی حتمن دوباره میبینمش👍

ندیدم

فیلمش واقعا معرکه بود پیشنهاد میکنم حتما نگاه کنین

فیلم بسیار عالی بود و بسیار آموزنده بود حتما این فیلم را بروید ببینید

طزربزddggs<eg

یک موضوع درجه یک بایک فیلمنامه وبازی قویی ودرجه یک این مثلث طلایی(سعید روستایی.نویدمحمد زاده وپیمان معادی) برای بار نخست نیز کار ابدویک روز راردی پرده بردن که ان هم نیز بااستقبال قابل توجهی مقابل شد وکاردوم ان گروه که همان متری شش ونیم باشد بهتر ازسریه قبل

عالی عالی عالی.بازی پیمان معادی بی نظیر بود

عالی

عالی

عالی

عالی لذت بردم

فیلم خوبی بود بسیار ملموس برای بعضی از منطقه های شهرهایمان

کلاً تو فیلمهای ایرانی درد رو خوب میشناسن و بیان میکنن ولی درمانشو خیر! تو این فیلم هم درد رو قشنگ و به زیبایی نشون میده کارگردان ولی درمان چی پس؟؟ آیا با اعدام و دستگیری چنا خرده فروش مشکل حل میشه؟؟؟ راه حل رو باید در فرهنگ سازی جستجو کرد، تمام کشورهای پیشرفته 30% از درآمد ناخالصشون رو به فرهنگ سازی اختصاص میدن، تو ایران این مبلغ 0.3% هستش!!! جوونای تحصیل کرده بیکار، افزایش جمیعیت بدون بنا نهادن زیرساخت و کلی ایراد و مشکل دیگه که خودتون خوب میدونید همه و همه باعث میشه اذهان عمومی به سمت کسب درآمد از راه خلاف سوریده بشه! مشکل خیلی اساسیه و متاسفانه مسئولین خوابن... به امید یک روز خوب ♥ در مورد فیلم فقط یک جمله میگم: موزیک تیتراژ پایانیش روحمو نوازش کرد ^_^ شخصا 2 بار دیدمش و برنامه دارم برای بار سوم هم ببینمش، به شدت منتظر عرضه در شبکه خانگی هستم و امیدوارم که سانسور نشه -_-

فیلم خیلی خوبی

بی نظیر

بسیار عالی ولی نه به اندازه ابد و یک روز به نظرم حق پیمان معادی ضایع شد که با این بازی سیمرغ نگرفت.

نمیشه گفت فیلم خوبی نبود ولی مطمئنا از مغزهای کوچک زنگ زده یک پله پایین تر بود.

عهلی

نسخه جشنواره رو سانسور کردن ... نسخه اکران خصوصی شرکت نفت در اسفند ماه سانسور بیشتری اعمال شد ... حالا تو اکران عمومی هم بازم سانسور شد ... سخ بار سانسور ... اونم برای سکانس هایی که هیچ مشکلی نداشتن و اصلا نیاز به سانسور نبوده متاسفام

از مقدمش بگم؟از كف كردنمون بگم از هيجانش؟از عشقش؟از كجاش بگم ك ظلم نكرده باشم همش نقطه قوت بود دست مريزاد واقعاااا و هزار آفرين ب پيمان معادي

بعضی جاهاش در نیومده بود.

چرت

خوب بود

حرف نداشت.... اینقدر عالی بود که دوباره میرم سینما و میبینمش. کسانی که طرفدار رحمان ۱۴۰۰ هستن خودشونا خسته نکنن و نرن این فیلمو ببینن.

عالی

درام‌قوی

درام‌ قوی

فیلم درام قوی

خوب بود