آتابای (۱۳۹۸)

 اثرى براى دفاع از حقوق زنان... ••••• سى و هشتمين جشنواره فيلم فجر "آتـابـاى" جديدترين اثر نـيـكـى كـريـمـى ••••• "آتاباى" قصد بر اين دارد كه تماشاگر با تماشاى آن به پيچيدگى روابط انسانى پى ببرد... اثرى كه روابط انسان ها را در روستا روايت مى كند، اين توانايى را دارد كه آن را مستقيم تر، اسطوره اى تر و بدون دخالتِ مدرنيسم و شهرنشينى، بررسى كند... و در اين اثر، ساختار روابط پدر و پسر، دو دوست قديمى، خواهر و برادر و حتى مرشد و مريد، راحت تر در اين فضا شكل اصيل خود را پيدا كرده اند و اين امر باعث مى شود فلسفه ى اين روابط بيشتر خودنمايى كند؛ و قصد "آتاباى" دقيقاً همين امر است؛ كه در نهايت قابل قبول ظاهر شده است. اين اثر توانسته است در اضافه كردن چاشنى هاى شاعرانه و طنازانه تا حدودى درخشش خود را به تماشاگر نشان دهد؛ امّا مؤلف بايد تلاش كند مفاهيم كليدى و فلسفى اى كه در متن خود استفاده مى كند، منجر به خلق روايت عميق تر شود؛ و در اين اثر، استفاده از مفاهيم بصورت كليدهايى در سناريو و رخدادها، چندان موفق نبوده است؛ كه يكى از دلايل آن اين است كه چالش فيلم در انتها به سمت مسائل اخلاقى رفته و به مقدمه چينىِ خود وفادار نمى ماند و تا حدى اخلاق آثار طبقه متوسطى با كاراكتر زن شهرى، فضاى شاعرانه اثر را آلوده مى كند. شخصيتِ آتاباى (با بازى هادى حجازى فر) كاراكترى ست كه گاهى با برون ريزى هايش شكل و شمايل مى گيرد. دويدن در ميان شاخه هاى درختان، از فرط يأس و مستأصل بودن، تا حدى شبيه مسير زندگى اوست؛ در حقيقت، مانند انتخاب اين موضوع كه خارها را به جان بخرد تا پاى ايده ى عاشق شدن خود بايستد؛ امّا به چه قيمتى؟! و در نهايت "آتاباى" يك داستان عاشقانه ست، امّا نه به دليل داستان يك عشق، بلكه به دليل تلاش ...