صحنه زنی (۱۳۹۸)

   صحنه زنی فیلمی از علیرضا صمدی اثری متنبه از نظر سیاسی و اخلاقی است. سینمای اجتماعی در ایران تفاوت عمده ای با تعریف ژانری آن در جهان دارد. در حقیقت رویداد بزرگ اجتماعی در سینمای ایران به «گوزن ها» مربوط می شود؛ این فیلم پدر فیلم هایی همچون: «ابد و یک روز» ، «لانتوری» و... است. اما آنچه صحنه زنی را از نظر اجتماعی دارای اهمیت بیشتری نسبت به آثار نام برده شده می کند، تجربه است. تجربه ای که محتوای پرکنش ایجاد کرده. فیلم نامه از نظر شخصیت پردازی و ساخت کاراکتر ضعیف هایی دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. *شخصیت های آماده شخصیت های فیلم «صحنه زنی» ماکتی از قبل آماده اند و در این قصه تنها به خواست سرنوشت عمل می کنند و خود هیچ تاثیری بر آن ندارند. به عنوان نمونه می توان شخصیت اسد با بازی بهرام افشاری را نام برد که به گونه ای از سینمایی «لانتوری» قرض گرفته شده و در این قصه خود را تمام می کند. لیندا کیانی هم با این که در فیلم «اکسیدان» نقش کوتاهی داشت اما در این فیلم ادامه آن شخصیت را ایفا می کند. یعنی خصوصیات رمانتیکش اکسیدانی است. اما مسئله اصلی من با انتخاب مجید صالحی و نه طرح کاراکتر او است. در ابتدا باید این نکته را یادآور شوم که صالحی به هیچ عنوان مناسب این نقش نیست. من به عنوان بیننده بسیار دوست داشتم بازیگری مانند جواد عزتی این نقش را ایفا کند. از سویی دیگر او هم انگار در تکامل نقش خود در فیلم «استراحت مطلق» حرکت می کند. در واقع فهمیدن این نکته که زن و بچه اسد را او روانه کرده است، شیرین را چگونه به قتل می رساند و یا در آخر متوجه شویم او رئیسی است که همواره خود را پشت شخصیت های مستعد پنهان می کند؛ تا حدودی غافلگیر کننده است. مهتاب کرامتی شخصیتی منفعل دارد. منفعل به ...