بانوی عمارت (۱۳۹۶)

سریالی تاریخی! بانوی عمارت سریالی سنتی و به بیانی دیگر و دارای اغماض، تاریخی است. اغماض از آن رو که روایت این داستان در دل تاریخ تصور شده ی عهد قاجار، شکل میگیرد اما کاراکتر های آن و داستانش دارای واقعیت تاریخی نیستند. سریالِ زیبایی بود به لحاظ بازی متوسط و خوب بازیگران، نمایش لباس ها و سنت های ایرانی(در حد متوسط) و جدا کردن دل و دیده ی مخاطب از افسون گری های مدرنیسم و پست مدرنیسم (حداقل برای دقایقی)! و زیبا بود به جهت جسارت جسورانه ی جوانانی جویای نام اما بدون تجربه ی حرفه ای و یا شهرتی کذایی که هر یک توانستند در حد قابل قبولی در کاراکتر تعریف شده برای خود، بدرخشند. اگرچه فیلم نامه ی این سریال دارای ضعف بود، اما این ضعف از دید عامه ی مردم پنهان بود و  کسی نمی توانست از دیدن این سریال دل زده شود. ضعف در میزانسن و ضعف در چهره پردازی و ضعف در دیالوگ های کاراکتر ها مخصوصا در زمینه نگارش دیالوگ های فاخر و قجری مسلک و امیرانه، بسیار دیده میشد، اگرچه که از یک مینی سریال متوسط الحال، انتظار شاهکاری همچون هزار دستان علی حاتمی را نمیتوان داشت! چهره پردازی را که جدای از دیالوگ نویسی و متن داستان است، در کنار آنها آوردم تا اهمیتش را نشان دهم؛ چرا که در باور پذیر کردن کاراکتر ها و داستان سریال برای مخاطب بسیار موثر است؛ مثلا فخر الزمان، شخصیتی است که چهره اش قبل و بعد از ازدواج تفاوتی نمی کند! و با همان گریم و آرایش قبل از ازدواج بر سر سفره عقد می نشیند و در ادامه سریال دیده میشود! بدینصورت این کاراکتر چگونه میتواند در باور پذیر کردن دوران قاجار و دختران این عصر موثر باشد؟! خیر و شر در این سریال سعی بر آن شده که دو جبهه خیر و شر به تصویر کشیده شوند و در تعارض میان این دو، بهترین ...