هایلایت (۱۳۹۶)

مهمترین ویژگی مثبت "هایلایت" که آن را از ده‌ها ملودرام به‌ظاهر آسیب‌شناسانه و درباطن متحجرانه تمیز می‌دهد انعکاس درددل زن خائن است و نه زن مشکوک به خیانت که این دومی را بارها و با نگاه مصلحان رسانه ملی در سینمای غیرملی دیده‌ایم.    نگاه اصغر نعیمی در انعکاس حرفهای زن خائن از نوع ایرانی، نگاه جسورانه‌ایست که "هایلایت" را در شمار آثار متهورانه دوران خود قرار می‌دهد و اگر ممیزی اجازه می‌داد و همین "درد" خط کلی درام قرار میگرفت -و نه در پس زمینه- یقینا با اثری استثنایی روبرو بودیم.    بخش عمده زمان فیلم به سوژه نه چندان به‌روز سوءظن به آدمیان به کما رفته می پردازد و نگاه جسورانه شنیدن حرفهای زن خائن فقط یک سوم انتهایی را تشکیل میدهد! چرا؟ به دلیل ممیزی؟  به‌نظر بلایی که بر سر «سایه های موازی» اصغر نعیمی هم آمد و مایه های سیاسی تا حد ممکن تعدیل شد اینجا اساس نگاه را تعدیل کرده‌.   اصغر نعیمی با تیتراژی متفاوت از زاویه نگاهی از درون به بیرون معدن، درامش را استارت می‌زند و با شکل‌دهی آرام یک عاشقانه در دل شک و تردید به خیانت پارتنرهای سابق، وضعیتی کاملا امروزی را دربرابر مخاطب می‌گذارد.   کاراکترسازی "هایلایت" می‌تواند قابل تامل باشد و به خصوص درباره پرداخت اصولی یک مربی تیراندازی با بازی آزاده زارعی ؛ زارعی با رفتارهایی واقع‌گرانه و بدون ادا، وضعیت پادرهوای زنی که تازه بعد از به کما رفتن متوجه خیانت میشود را درآورده!   "هایلایت" در کنار تابوشکنی داستانی خود، فیلمی ورزیده در نماپردازی به شمار می‌رود که این خود ناشی از درک تصویری کارگردانیست که ابایی نداشته از طی طریق و حرکت پله‌پله برای رشد. ماندن سیگار مشتعل در زیرسیگاری و دود ...