با دیگران (۱۳۹۲)

چالش های دراماتیک در فرآیند نشو و نمای داستان در یک رویه کلاسیک بر فرمی مثلثی قوام می گیرد. در جغرافیای این مثلث، زن و مرد و فرزند همیشه از ارکان اصلی محسوب می شوند که بر اساس ایده مرکزی که گاه مرد قهرمان قصه در راس مثلث است، گاه زن و گاه فرزند! گاهی نیز با فقدان یک یا دو عنصر در راس های دیگر مثلث ، چالش های درام رقم می خورد. اکثر تراژدی و کمدی های کلاسیک در همین مناسبات مثلثی قهرمانان خود را به نیک بختی و فرجام ناخوشایند سوق داده اند. در نگاه عادی خانواده عنصر مرکزی بیشتر رخدادهای دراماتیک است و ملودرام به عنوان یکی از گونه های کلاسیک تاریخ سینما همیشه هواخواهان مختص بخود را داشته است. ژانر محبوب مدیران و مغضوب منورالفکران پس از دگرگونی سینمای ایران که به مناسبت پیروزی انقلاب اسلامی و بر مسند نشستن مدیران جدید فرهنگی رخ داد، تا میانه های دهه 70 ژانر ملودارم، گونه سینمایی محبوب مدیران بود که مورد حمایت قرار می گرفت. در دوره های نخست جشنواره فجر فیلم های ملودرامی همچون گلهای داودی (رسول صدر عاملی) و مترسک (حسن محمد زاده) مورد التفات داوران قرار گرفتند. در جناح مقابل منتقدان و روشنفکران وقت، خیلی این نوع فیلم های بهداشتی و اتو کشیده را تحویل نگرفتند. از میانه دهه 70 وقتی دغدغه های اجتماعی قهرمانان فیلم ها پُر رنگتر شد، ژانر ملودرام از بستر معمولی مناسبات عاطفی زن و شوهری فاصله گرفت و رگه های روایی تازه ای به آن تزریق شد. شاخصه مادر شدن در مناسبات اجتماعی، قومی و دینی ما از اهمیت ویژه ای برخوردار است. نازایی و عواقب آن کانون خیلی از خانواده های ایرانی را تحت تاثیر تبعات خود در هر دوره ای قرار داده است. به هر روی یک زمانی اجاق کوری مرد یا زن به عنوان نقطه ضعف اساسی زوجین تلقی ...