دو ساعت بعد، مهرآباد (1392)

فیلم " دو ساعت بعد، مهرآباد"، داستان ندارد. مسئله‌ای نمی‌سازد که اساسا زاینده سوال برای تماشاچی باشد. فیلم پر است از دیالوگ‌های روشن فکری.

شعله با مرگ خسرو با تضادها و تعارض های گوناگون مواجه می شود...

بهتر آن نیست که از قصه و شاه پیرنگ به سمت ضدقصه و ضدپیرنگ و یا احیانا سینمای قاب و امثالهم برویم و اگر تماما با قصه و شاه پیرنگ زیست می کنیم (که می کنیم) به سراغ خرده پیرنگ و ضدقصه و ضدپیرنگ و پلات های کمرنگ و آدم های بریده بریده ای که توان خلق هیچکدامشان را نیز نداریم، نرویم؟