دلتنگی های عاشقانه (۱۳۹۱)

«دلتنگی های عاشقانه» قرار بوده به اثری رمانتیک در بستر مقوله ی جنگ و دفاع مقدس تبدیل شود اما کار از جوانب مختلف آسیب های غیرقابل جبرانی می بیند و موجب می شود درام آن طور که باید پیش نرود و آن قدر که باید مخاطب را تحت تأثیر قرار ندهد. فیلمنامه ایده ی مرکزی خوبی دارد. اما در دراماتیک کردن آن دچار مشکل می شود و می توان بخش های ابتدایی فیلم را که به معارفه و شکل گیری رابطه عاشقانه شخصیت های اصلی فیلم می پردازد از ضعیف ترین بخش های آن دانست که به کل فیلم لطمه وارد می کنند. به عبارتی «دلتنگیهای عاشقانه» اساساً به فضاسازی می پردازد و موقعیت ها را به تصویر می کشد و به آدم های قرار گرفته در آن موقعیت ها اهمیت چندانی نمی دهد و نگاهی ظاهری به آن ها دارد که این خود ضربه بزرگی به فیلم وارد می کند زیرا نه شخصیت های تعریف شده و عمیقی داریم و نه قصه­ی چندان پخته و روانی که بتواند موقعیت ها و فضاهای در نظر گرفته شده را دربر گیرد و همین امر موجب می شود که تماشای این فیلمِ نسبتاً طولانی آن قدر که باید مخاطب را تحت تأثیر قرار ندهد و نتواند آن گونه که شایسته است رویدادها و وقایع زندگی آن شهید را به تصویر درآورد. فیلم بر اساس یک رمان ساخته شده و داستان زندگی واقعی یک جانباز شهید را روایت می کند اما نباید از یاد برد که کیفیت نهایی فیلم وابستگی زیادی به کیفیت فیلمنامه و درست چیده شدن عناصر درام دارد. اتفاقی که در «دلتنگیهای عاشقانه» یک پایش می لنگد. دنیای عاشقانه ی منوچهر و فرشته با نوعی روایت پردازی کلاسیک تعریف می شود. داستان کاملاً خطی است و بازی های زمانی در آن کمتر به چشم می خورد. اما نحوه پیشرفت درام به شدت کسل کننده و البته کلیشه ای است. رابطه­ی عاشقانه ...