مرا با نامت صدا کن

  اگر بگوییم که سینمای ایتالیا در ساخت آثار وسترن اسپاگتی تبحر دارد، در ساخت فیلم‌های عاشقانه و رمانس غیر متعارف هم توانایی زیادی دارد؛ می‌توان این نوع عشق را در فیلم‌های جوزپه تورناتوره از جمله فیلم مالنا (Malena) که عشق پسرنوجوانی را با زنی جوان نشان می‌دهد یا در فیلم‌های اروتیک و رازآلود تینتو براس که عشق و خیانت را با شکل و شمایلی خاص به تصویر می‌کشاند، یافت. لوکا گوادانینو در آخرین قسمت از سه‌گانه شهوت (Desire) با نام «مرا با نامت صدا کن» (Call Me By Your Name)، با تلفیقی از سبک فیلم های تورناتوره و برناردو برتولوچی، یکی از بهترین فیلم‌های عاشقانه سینمای امروزه را ساخته است؛ عشقی غیر متعارف و از همه مهم‌تر یک عشق ایتالیایی.  داستان فیلم درباره الیو پرمن (با بازی تیموتی شلمی) است؛ پسری ۱۷ ساله و چند ملیتی که در محله‌ای قدیمی در ایتالیا در بین سال‌های ۱۹۸۳ و ۸۴ به همراه والدین خود زندگی می‌کند. پدر الیو، سمی ( با بازی مایکل استلبرگ) که یک استاد باستان شناسی است که در هر تابستان، دانشجوهای دکتری را به خانه‌ی خود به همراه اقامت شش هفته‌ای رایگان و نوشتن مقاله‌های دکتری، دعوت می کند. این بار مهمان آن‌ها پسری به نام الیور (با بازی آرمی همر) است. اولیور که  دانشجوی نمونه‌ای است و از هوش و ذکاوت بالایی در شناخت آثار باستانی برخوردار است و به علاوه فردی خوش رو و اجتماعی است، به سرعت مورد استقبال والدین الیو قرار می‌گیرد در حالیکه الیو چندان میانه خوبی با اولیور ندارد. الیور در همان روزهای حضورش در ایتالیا، دل بسیاری از دختران جوان محله را با خود می‌برد و همه‌ی آن‌ها دوست دارند که با اولیور باشند در حالیکه اولیو با دوست دخترش مارزیا رابطه عاشقانه‌ای دارد و بیشتر وقتش را هم به نواختن ...