عصبانی نیستم (1392)

چطوری هشت تا منتقد به این فیلم بطور میانگین امتیاز 4 دادند؟ من در منتقد بودنشون شک دارم. همه ما نویدیم، امکان نداره انسان باشی، زنده باشی و حداقل تو یکی از موقعیت های نوید قرار نگرفته باشی. وقتی یکنفر اعدام میشه تمام مردم اون کشور در کشته شدنش نقش دارند، اینجا خیلی خوب اون تمام مردم و نشون میده، شما با هریکباری که کسی و ناامید میکنی سرعتش و به سمت مرگ و تباهی زیاد کردی. البته من در عشق ستاره هم شک دارم، چطور دختری دانشگاه رفته که دوست پسرش و حتی به پدرش معرفی هم می کنه نمیتونه جلوی اجبار پدرش بایسته؟ چطور همچین دختری که اهل سیاست و عدالت هم هست عقیده داره که تمام یک زندگی و از ابتدا باید پسر بسازه؟. بطور کلی کارگردانی که حاضره واقعیت های جامعه رو نشون بده و پای همه عواقبش وایمیسه برای من خیلی قابل احترامه.