اشباح (۱۳۹۲)

فيلم اشباح آخرين ساخته داريوش مهرجويي را مي شود از زواياي گوناگوني نگريست و به نتايج كم و بيش يكساني رسيد. اگر قرار باشد كه اين فيلم را با كارنامه فيلمساز قديمي سينماي ايران مقايسه كنيم، مسلما اين اثر را مي شود جزو ضعيف ترين فيلم هاي سازنده گاو و هامون و اجاره نشين ها و درخت گلابي قرار داد اما خب اين مقايسه كار مقاله هاي مفصل و تحليلي است و بر خلاف نظر آقاي مهرجويي كه مقايسه آثارشان را كاري غلط مي پندارند، اين حق هر تحليلگري است كه با واكاوي اثر يك هنرمند آن را در مقايسه با كارنامه او هم بسنجد و به اين طريق به ديدگاهي روشن از مسير كاري هنرمند دست پيدا كند. اگر قرار باشد اشباح را با چند فيلم اخير مهرجويي مقايسه كنيم (كاري كه بسياري از منتقدان عزيز انجام داده و آن را بهتر از آثار قبلي دانسته اند) باز هم به اين نتيجه مي رسيم كه اشباح به هيچ وجه فيلم خوبي نيست. در چند سال اخير فيلمساز بزرگ سينماي ايران با ساختن آثاري چون آسمان محبوب، نارنجي پوش و چه خوبه كه برگشتي تيشه به ريشه يك كارنامه پربار زد. فيلم هايي عميقا پا در هوا، شتابزده و مغشوش با فيلمنامه هايي بسيار عجيب و دور از ذهن كه نتوانستند با هيچ طيفي از تماشاگران ارتباط برقرار كنند. پيش از ساخته شدن اشباح اخباري به گوش مي رسيد كه مهرجويي بار ديگر قصد دارد با اين فيلم به حال و هواي آثار پيشينش بازگردد اما اشباح اگر چه در پاره يي از صحنه ها از فيلم هاي اخير فيلمساز كهنه كار سينماي ايران بهتر است، در كليت هيچ تفاوتي با آثار مذكور ندارد. همان قدر آشفته و بي حوصله و سرسري و همان قدر مغشوش و غير قابل تحمل. اما راه سوم اين است كه خود فيلم را نگاه كنيم و به مقايسه كاري نداشته باشيم تا خداي ناكرده مفتخر به لقب بزرگي كه فيلمساز عزيز نثار ...