زغال (۱۳۹۵)

   اساسا فیلم های گروه هنروتجربه که در سانس ها و سالن های محدود اکران می شوند آثار مهمی اند که به دلیل شرایطی نامعلوم مهجور می مانند اما فیلم های این گروه به دلیل نگرش سینمایی فیلمسازان شان بیشتر قابل اهمیت و بررسی هستند از سویی دیگر این فیلم ها به دور از ابتذال گرایی به درستی استانداردهای سینمایی را رعایت می کنند نکته مهم در این گونه از آثار گرایشات سینمایی فیلمساز به دانش سینمایی ست و گیشه برای آنها چندان اولویتی ندارد. فیلم زغال به کارگردانی اسماعیل منصف که این روزها در گروه هنروتجربه اکران شده است مصداق درستی از نکاتی ست که در ابتدا گفته شد، فیلمی ساده با روایتی سینمایی و لحنی شایسته توانسته برای مخاطبش قصه گویی کند،( قصه گویی) عنصرِ مهمی که این روزها در بیشتر آثار فیلمسازان دیده نمی شود اما فیلم زغال یا تعداد انبوهی از فیلم های گروه هنروتجربه با رعایت نکات محتوایی و فرمیک می توانند فیلمی جذاب حتی برای مخاطب عام باشند، زغال روایتگر مرد میان سالی ست به نام غیرت که انسان محترم و درستکاری است و زندگی اش را از درست کردن زغال می گذراند اما با آزاد شدن پسرش از زندان، غیرت دیگر نمی تواند مرد درست و قابل اعتمادی باشد و این تغییری که در غیرت به عنوان یک پدر ایجاد می شود می تواند از او یک قهرمان بسازد با اینکه غیرت با کاری ناشایست و خلاف عرف جامعه قصد دارد بدهی پسرش را پرداخت کند اما در نمای کلی غیرت پدر دلسوزی است که برای حفظ خانواده اش حاضر است دست به هر کاری بزند، فیلم از جای درستی آغاز می شود و انطباق آن با پایان بندی حاصل تغییر درونی یک انسان است فیلمساز نگاه جانبدارانه ای به موضوع ندارد و آنقدر عناصر روایی فیلم روان است که محتوای اثر به درستی شکل می گیرد فیلم در یکی ...