«سگ‌بند» در بند كم‌فروشي
«سگ‌بند» دومين فيلم مهران احمدي با همان مؤلفه‌هاي شبه‌كمدي مرسوم سينماي ايران ساخته شده است و استفاده از شوخي‌هاي كلامي در آن غلبه دارد. اساساً سگ‌بند مانند آيتم‌هاي كوتاهي است كه با روايتي بي‌منطق و شلخته سرهم شده است.
آنچه سگ‌بند باعث شده فيلم نسبتاً پرفروشي در نوروز باشد، استفاده از دو بازيگر كمدي است، يعني امير جعفري و بهرام افشاري با ديالوگ‌گويي فيلم را جلو مي‌برند و مخاطب را به خنده وادار مي‌كنند اما خنده‌اي تصنعي و اجباري با بهره‌گيري از ديالوگ‌هاي چندپهلو و ادا و اطوارهاي مرسوم كه بيشتر از آنكه كمدي باشد، ابتذال است. به نظر مي‌رسد احمدي در كارگرداني كانسپت را گم كرده، به همين جهت سوژه بين كمدي و درام در تعليق است، يعني خلافي كه فردين و فرزاد دست به آن مي‌زنند، آنقدر شوخي باسمه‌اي است كه نمي‌شود باورش كرد، از سوي ديگر تكليف فيلمساز با خودش مشخص نيست كه آيا مي‌خواهد فيلم كمدي بسازد يا اخلاق‌گرا البته تركيب آن در اين اثر جواب نداده است! سگ‌بند متكي به شوخي‌نويسي‌هايي است كه به روايت فيلم ربطي ندارد. انگار فيلم تكه‌تكه شده است، يعني فيلمساز هر جايي كم آورده از يك عنصر تكراري كمك گرفته اما جواب نداده است! يعني با يك تناقض‌گويي روايي مواجهيم.
از اول فيلم فردين و فرزاد را آدم‌هايي مي‌بينيم كه مي‌خواهند هر طور شده به پول برسند و چه جالب كه آنها راه خلاف را انتخاب مي‌كنند و در انتها سرشان به سنگ مي‌خورد، اين خط روايي فيك و توخالي چگونه مي‌تواند تبديل به اثر كمدي شود؟ توجه كنيد كه از اساس قصه و شكل‌گيري آن مشكل دارد، يعني در سكانس‌هاي آخر فرزاد به فردين مي‌گويد من شيشه توليد مي‌كنم كه بقيه مصرف كنند نه برادرم! اضافه كنيد كه در پرده آخر(زمستان) يعني زماني كه اين دو برادر مواد ...
«سگ‌بند» دومين فيلم مهران احمدي با همان مؤلفه‌هاي شبه‌كمدي مرسوم سينماي ايران ساخته شده است و استفاده از شوخي‌هاي كلامي در آن غلبه دارد. اساساً سگ‌بند مانند آيتم‌هاي كوتاهي است كه با روايتي بي‌منطق و شلخته سرهم شده است.
آنچه سگ‌بند باعث شده فيلم نسبتاً پرفروشي در نوروز باشد، استفاده از دو بازيگر كمدي است، يعني امير جعفري و بهرام افشاري با ديالوگ‌گويي فيلم را جلو مي‌برند و مخاطب را به خنده وادار ...
