زمانی برای مردن نیست

ترجمه اختصاصی سلام سینما آلن مور یک بار مقدمه فوق‌العاده‌ای برای شاهکار 1986 فرنک میلر یعنی "بازگشت شوالیه تاریکی" نوشت؛ داستانی که خود می‌تواند شیفتگی فرهنگی فعلی ما را برای ایجاد پایانی برای قهرمانان سابقاً جاودانه‌مان راضی نگه دارد. مور در این مقدمه به عنصری اشاره می‌کند که بدون آن تمام اسطوره‌های واقعی ناکامل‌اند و به دلایلی در دنیای کتاب‌های کامیک معمولی اثری از آن نیست. این عنصر، زمان است.  از آنجایی که دنیل کریگ در طول حرفه‌اش بارها با مسئله زمان روبرو شده – از نظراتی که در مورد عمر میانگینش در "کازینو رویال" داده شده گرفته تا فیلم‌هایی که پیرامون رابطه سن و کارکرد او ساخته می‌شود – بازنشستگیش در “زمانی برای مردن نیست” و از نقش جیمز باند اجتناب‌ناپذیر بود. این موضوع شاید طرفدارانش را خوشحال یا عصبانی کند یا حتی بترساند و تا مدت‌ها موضوع داغ بحث‌ها باشد اما “زمانی برای مردن نیست” قطعاً پایان کریگ است. “زمانی برای مردن نیست” جدیدترین فیلم از مجموعه فیلم‌های جیمز باند است و آخرین قسمتی است که دنیل کریگ در آن نقش‌آفرینی می‌کند. عملکرد او باعث بهبود هسته دراماتیک داستان می‌شود؛ داستانی پر از سکانس‌های اکشن مهیج و تأثیرگذار که بدون حضور او پر از شکاف می‌بود. زمان در اینجا فراتر از عنوان فیلم است. این فیلم درواقع گذر دلخراش زمان را به تصویر می‌کشد – اینکه قهرمان سابقاً فناناپذیر آن تا چه مدت زمین را از شر منبع بزرگی از جنایتکاران نجات داده است، اینکه این سالها و دهه‌ها تا چه حد به او بخشیده و از او گرفته‌اند.  زمانی که داستان پس از مقدمه‌ای کوتاه و قوی سرعت می‌گیرد، باند و زنی که به خودش اجازه داده محتاطانه عاشقش بشود (لئا سیدو در نقش مدلین سوان)، در ماشینی به سمت ایتالیا ...