شهابی از جنس نور (۱۳۹۲)

دیالوگ‌های شهابی از جنس نور نه شعاری یا شعارزده، که رسماً شعار هستند. اغراق نمی‌کنم. واقعاً شعارند؛ دقیقاً از همین جمله‌هایی که در بیانیه‌ها و اعلان‌های تبلیغاتی و سیاسی درج و ابراز می‌شود انتخاب شده‌اند. داستان فیلم هم طوری پیش می‌رود که بسترهای فراوان برای ابراز این شعار‌ها فراهم آید.

فارغ از همه‌ی بحث‌های سینمایی و تکنیکی و محتوایی و مضمونی و ساختاری و غیره... تماشای فیلمی مثل این، فقط یک حکمت ساده و کاربردی را به ذهن متبادر می‌سازد؛ این‌که بد نیست کار به کاردان سپرده شود. خیلی وقت‌ها تلاش خام‌دستانه برای دفاع از یک مفهوم ارزشی، به بهانه‌ای برای زیر سؤال بردن ارزش‌ها تبدیل می‌شود و فیلم با همه‌ی حسن نیت و کوششی که در تولیدش صرف شده سلاحی علیه خود خواهد بود که بیش‌تر دافعه ایجاد می‌کند تا همدلی.