معلق ميان يك فيلم نامتعارف يا معمولی
سعید جمشیدی‌پور
امتیاز منتقد به فیلم / ۱۰
«انارهای نارس» روايتي است بدون كشش از زندگي زوجی از طبقه كارگر كه وجوه اجتماعي قصه به واسطه جنس خاص روايت آن كم‌رنگ و ناپيدا شده است.
اولين فيلم سينمايي مجيدرضا مصطفوی با فيلم‌نامه‌ای از مهدی تراب‌بيگي به زندگي زوجي به نام‌های ذبيح و انسی می‌پردازد كه در حاشيه شهر اجاره‌نشين هستند اما مثل هر انسانی آرزوهايی دارند كه يكي از آن‌ها بچه‌دار شدن است.
انتخاب شخصيت‌های محوری از طبقه كارگری كه مسائل و مشكلات عام و در عين حال ريشه‌داری دارند كه متاثر از شرايط اجتماعي حاكم بر جامعه است، امتياز بالقوه فيلم است. اما همين امتياز در بسط قصه و پرداخت مسير درام نتوانسته به فعليت مناسبي برسد و عمق پيدا كند.
فيلم‌ساز با انتخاب سبك و سياق خاص خود در كارگرداني به گونه‌ای تمركز فيلم و اولويت زاويه نگاه را بر جزئيات زندگي روزمره اين زوج و پيچ‌وخم‌های برآمده از شرايط زندگي‌شان قرار داده، درحالی كه اين شيوه تمركز بر جزیيات غير دراماتيک، بيشتر مناسب قصه‌های شخصيت‌پردازانه‌ای است كه يك درام دروني را دنبال می‌كنند.
اما انارهای نارس بيش از آن كه شخصيت‌پردازانه باشد، درامی برآمده از شرايط اجتماعی يک قشر است كه بيش از هرچيز نياز به نگاه مستندنما و واقع‌گرا دارد تا بتواند به لايه‌های درونی اين موقعيت كه برآمده از شرايط موجود است، نفوذ كند.
در واقع درام فيلم در مرحله خلق فيلم‌نامه، برآمده از دغدغه‌مندی اجتماعی است اما اين دغدغه ارزشمند در سبک و سياق اجرا و كارگردانی،كم‌رنگ و خنثی شده و آنچه بيش از هرچيز در ذهن مخاطب باقی می‌ماند لحظه‌ها، عادات و رفتارهای عادی و روزمره‌ای است كه در بحران موقعيت،بزرگ‌نمايی شده بی‌آن كه اين بزرگ‌نمايی نقش مؤثری در درام داشته باشد يا دنبال كردن كاراكترها را حتي از زاويه‌ای جديد ...
«انارهای نارس» روايتي است بدون كشش از زندگي زوجی از طبقه كارگر كه وجوه اجتماعي قصه به واسطه جنس خاص روايت آن كم‌رنگ و ناپيدا شده است.
اولين فيلم سينمايي مجيدرضا مصطفوی با فيلم‌نامه‌ای از مهدی تراب‌بيگي به زندگي زوجي به نام‌های ذبيح و انسی می‌پردازد كه در حاشيه شهر اجاره‌نشين هستند اما مثل هر انسانی آرزوهايی دارند كه يكي از آن‌ها بچه‌دار شدن است.
انتخاب شخصيت‌های محوری از طبقه كارگری كه مسائل و مشكلات ...
