شوالیه ماه

ترجمه اختصاصی سلام سینما حقیقت این است که دنیای سینمایی مارول به‌طور شگفت‌انگیزی از چرخش‌های مثبت بازیگری محروم بوده است. این دنیایی است که مسئولیتی بیش از شخصیت و کاراکتر، هر جزء از فیلم را در بر می‌گیرد و معمولاً زمانی که سعی می‌کند ریسمان قلب بیننده را به سمت خود بکشد، تبدیل به ملودرام می‌شود. متأسفانه در فیلم‌های مارول جایی برای بازیگری واقعی وجود ندارد. با این حال، دلیلی برای امیدواری وجود دارد که سریال‌های دیزنی پلاس بتوانند به تغییر این نقص به پیشرفت دوباره این سری کمک کند. یکی از دلایلی که «وانداویژن» تا این حد متقاعد کننده بود، این بود که به الیزابت اولسن، پل بتانی و کاترین هان اجازه داد تا به جای تخیل با یک صفحه سبز، عضلات بازیگری خود را به کار گیرند بند و از استعداد بازیگری خود برای خلق شخصیت استفاده کنند. باید در اینجا اشاره بکنیم که تام هیدلستون از فیلم «لوکی» راضی بوده است. همینطور هیلی استاینفلد در «آی هاوک» که ما را به «شوالیه ماه» می‌رساند، نمایشی متلاطم که در چهار قسمت اول آن نمایش داده می‌شود که هنوز هم برای آنچه اسکار آیزاک در یک اجرای دوگانه جذاب انجام می‌دهد باید دید. کار ثابت او را به کارگردانی دقیق محمد دیاب و جاستین بنسون و آرون مورهد اضافه کنید، و «شوالیه ماه» به یکی از قوی‌ترین نمایش‌های مارول و دیرنی تا به امروز تبدیل می‌شود، حتی اگر از افت ظاهراً اجتناب‌ناپذیر داستانی میان‌فصلی رنج می‌برد.  اسکار آیزاک نقش استیون گرانت را بازی می کند، یک کارمند بسیار معمولی در یک فروشگاه هدیه موزه که از تنش های عصبی و روانی شدیدی رنج می برد، به طوری که شب ها خود را به رختخواب زنجیر می کند و در را چسب می زند تا بداند آیا رفته است یا نه. از بسیاری جهات، او یک آلتر ...