شاخه های بید (1367)

شاخه های بید، فیلم بسیار زیباییه؛ کمی کمدی؛ کمی جدی؛ با ریتم جذاب؛ پایان اقناع کننده؛ فیلمبرداری قابل، متناسب با سال ساختش؛ فضاسازی فوق العاده؛ شخصیتایی باانگیزه، متفاوت و باورپذیر؛ یه روستا که فقط روستاست و روستاییانی که فقط روستایی هستن. نه ساده دلایی بی سواد که منتظرن یه شهری با افاده بیاد و زیر درختای انگور و انار، هی شعر و آواز بخونه و هی گرد و خاک لباسشو بتکونه. نه. حتی خبری از تأکید اغراق آمیز روی دیالوگای آهنگین و حوصله سر بر نیست. یه داستان سرراست، با ساختار کلاسیک. وقتی دیدمش حسرت خوردم، چقدر جای بازیگرایی مثل هادی اسلامی و جای فیلمایی با این کیفیت توی سینمای الان ما خالیه.