پلتفرم | The Platform (2019)

نقد فیلم platform راجع به خلاقیت و روشنفکری و دینداری و ماهیت بشر،سخن میگوید. طبقاتی برای رفتن به بُعدی دیگر که معنویتی درآن تعریف شده است و در عین حال، درباره ی صفت اهریمنی این طبقات سخن میگوید. این فیلم انسان را با یک چیز خیلی پیچده اما ساده مواجه میکند. "چیستی بشریت، فرد میتواند دیندار، روشنفکر یا احمق باشد و یا در عین حال میتواند هر سه آن باشد." حقیقتی که در نوستالژی تارکوفسکی، نشان داده می شود و یا اعتماد و باوری که در استاکر خویش تعریف میشود، یک چیز را میگوید که در سکانس پایانی platform به آن پرداخته شد: "عقل کوچک و پر جنب و جوش ما انسان ها، پوچی ای را کشف میکند که مدت ها قبل، ضمیر ناخودآگاه ما آن را کشف کرده بود، همان لحظه که دیگر ما درد نمیکشیم. ما پوچی زیر نور ماه را میبینیم، اما وحشتمان را نمی بینیم، فرصت هایی که به ما داده شد را نمی بینیم، شاید دوباره به گذشته برگردیم و همان کار های قبل را انجام دهیم؛ چون پوچی زیر نور ماه، پوچی بود،اما وحشتمان که آن را ندیده ایم، پوچی نمی بود . از آن می گذریم، از وحشتمان. از پوچی میگذریم. از خودمان، اما دوباره همه چیز آغاز میشود، در جایی که همه چیز برای ما، پایان یافته است و ما دیگر آن آدم قبلی نیستیم.. ."

جایی زندگی میکنی که هرچندوقت یکبار در طبقه خاصی قرار میگیری؛ در طبقه مرفهی، یه روز دیگه در طبقه پایین جامعه میافتی. اینا به تو بستگی نداره، تصمیم فرد یا افرادی که اون بالا نشستند. تو همچین اجتماعی آدما خواه ناخواه تغییر میکنند، غم نان خوی حیوانی انسان هارو نشون میده، اینجا دیگه حتی اگر تعداد انگشت شماری فرهنگی وجود داشته باشند ولی باز هم نمیتونند از این مهلکه قسر در برن این اجتماع، فرهنگی ترین انسانم تغییر میده، اکثریت تغییرش میدن، خیلی وقتا دست به انجام کارهایی میزنه که فکرشم نمیکرده، خیلی وقتا شبیه بقیه عمل میکنه. شاید قبولش سخت باشه ولی چنین اجتماعی منطق سرش نمیشه، هیچوقت از سر آگاهی به دنبال تغییر نیست، هیچوقت علت آوار مشکلات و در فرد یا افرادی که اون بالا نشستند نمیبینه، سعی داره تا کمبودش و با گرفتن جان و مال بقیه افراد اطرافش جبران کنه. چنین اجتماعی بسیار سخت دچار انقلاب از سر آگاهی میشه، کسی که برای تغییر اوضاع اقدام میکنه باید بدونه که خودش در نهایت قربانی خواهد شد "پلتفرم"..!