کاغذ بی‌ خط

سینمای ایران خصوصا در سال‌های اول پس از انقلاب و حتی پیش از آن و در زمان فیلم‌فارسی‌ها نمونه‌های کمی از حضور قهرمانانه و تاثیرگذار زنان داشته است و کمتر موفق به خلق کاراکتر زن ماندگاری در دهه‌های ۵۰،۶۰، و ۷۰ شده. مگر در آثار ویژه‌ای که بینش کارگردان سبب خلق چنین زنانی و خرق عادت شده بود. مانند «بن بست» ساخته پرویز صیاد. این روند اما با چند فیلم خاص در دهه هفتاد و پس از آن در دهه هشتاد با خلق شمار بیشتری زن ماندگار درهم می‌شکند و در این دهه شاهد بیشترین حضور گرم و به‌یادماندنی کاراکترهای زن در جهان فیلم‌های ایرانی هستیم. زنانی که چهره متفاوتی با تصویر رایج از «زن ایرانی» نشان داده‌اند و جسارت و استقلال ویژه‌ای داشته‌اند یا به شکل دیگری خاص بوده‌اند.

امروز سالروز تولد یکی از مهم‌ترین کارگردانان سینمای ایران و از جدی‌ترین فیلمسازانی است که موج نوی سینمای ایران را سبب شدند. فیلمسازی که هر فیلمش چیز تازه‌ای به سینمای ایران اضافه کرده است و وسواس و دقت اغراق‌آمیزش در فیلمسازی شهره خاص و عام است. به بهانه تولد ناصرخان تقوایی، گزیده‌ای از صحبت‌های هم نسلان او یا منتقدان و روزنامه‌نگاران جدیدتر را درباره ناصر تقوایی و سینمای منحصربه‌فردش در ادامه مطلب می‌خوانید:

هدیه تهرانی را می‌توان تاثیرگذارترین بازیگر زن سینمای بعد از انقلاب دانست. بازیگری که نه فقط به خاطر بازی‌های درخشانی که ارائه داد، که به واسطه تصویر تازه‌ای که از «زن معاصر» در ایران معاصر ساخت در تاریخ سینمای این سرزمین ماندگار خواهد بود، حتی اگر در این سال‌ها کمتر او را جلوی دوربین دیده باشیم.